วิวาห์ในคืนหวาม

บทนำ 3

“คุณต้องการอะไร”

“เปล่า ฉันแค่สงสารนาย” สินีไหวไหล่แล้วเอ่ยออกไป

“ถ้าอย่างนั้นมันก็เรื่องของผมไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ” พชรเอ่ยแล้วกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้ง แม้เขาจะรักขวัญข้าวแต่ในเมื่อผู้หญิงไม่มีใจแล้วจะให้เขาทำอย่างไร

สีนีเห็นท่าทางไม่แยแสของเด็กหนุ่มก็กระดกเหล้าเข้าปากตัวเองบ้าง หล่อนรู้สึกขัดใจเล็กน้อยที่คนตรงหน้าไม่เต้นไปตามเธอ

“ถ้าเป็นฉันฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ หรอกนะ เด็กมหาลัยสมัยนี้ใครจะยอมคบกับคนแก่คราวพ่อถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องเงิน” คำพูดของหล่อนทำให้พชรขมวดคิ้วอีกครั้ง

“ข้าวไม่ใช่คนอย่างนั้น” เขาแก้ต่างให้รุ่นน้องสาวทันที แต่อีกใจหนึ่งกลับเริ่มไขว้เขว

“เธอจะไปรู้ได้ยังไง แค่นี้เธอก็ถอดใจเสียแล้ว ไม่แน่ว่าถ้าเธอยังไม่ยอมแพ้ เด็กนั่นอาจจะหันมามองนาย หรือไม่ก็อาจจะคบนายซ้อนกับผู้ชายคนนั้นก็ได้” สีนีพยายามชี้นำ

แม้ใจใจอยากจะปฏิเสธแต่พชรก็อดยอมรับไม่ได้ว่าคำพูดของหญิงสาวทำให้เขาเริ่มมีความหวัง เขาไม่รู้ว่าทำไมขวัญข้าวถึงตัดสินใจคบกับบิดาของเพื่อน อาจจะมีปัญหาเรื่องเงินอย่างที่หล่อนว่า เขาเริ่มคิดไปว่าแล้วถ้าเขาไม่ถอดใจจากหล่อนล่ะ วันหนึ่งเขาจะมีความหวังไหม หล่อนกับชายแก่คราวพ่อจะไปกันยืดไหม คิ้วเข้าขมวดมุ่นอีกครั้ง วันนี้เขาดื่มไปมากจริงๆ จนเริ่มมึนหัวขึ้นมาแล้ว เขาสะบัดศีรษะไปมาสองสามทีก่อนที่จะยกแก้วขึ้นดื่มต่อไป วันนี้เขาเพียงแค่ต้องการเมา ต้องการทำใจ แต่หญิงสาวด้านข้างกลับพูดจาเหมือนจุดประกายความหวังอันริบหรี่ให้เขาอีกครั้ง แต่ตอนนี้หัวเขากลับหนักอึ้งด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จนคิดอะไรไม่ออก เขาไม่สนแล้วว่าหล่อนจะรู้เรื่องของเขาได้อย่างไร

ในเมื่อเด็กหนุ่มข้างกายเงียบสีนีก็ทำเพียงไหวไหล่ หล่อนเองก็ไม่ได้คิดหวังผลหรือฝากความหวังอะไรไว้กับเขามากมาย หล่อนจึงหันไปสนใจกับเครื่องดื่มในมือของหล่อนอีกครั้ง เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้หูเบาแบบที่หล่อนคิด แต่หล่อนเองก็ไม่รู้ว่าทำไม สายตาของหล่อนยังคงจับจ้องที่คนด้านข้างเป็นระยะๆ

“ขอโทษครับผับปิดแล้วครับ” บริกรเอ่ยเตือนลูกค้าชายหญิงที่เหลือเพียงสองคนอยู่หน้าเคาน์เตอร์

ในเมื่อผับปิดแล้วก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องรั้งอยู่ต่อไป สินีจ่ายเงินแล้วลุกขึ้น เด็กหนุ่มด้านข้างก็เช่นกัน แต่ทันใดนั้นร่างสูงของเขาก็ฟุบลงไป

“นี่นาย” หล่อนสะกิดเรียกแต่ก็ไร้การตอบสนอง เขาคงจะเมามาก ก่อนหน้านี้เขากระดกเหล้าเข้าปากไม่มีหยุดแต่ไม่มีท่าทางที่ดูแล้วเหมือนคนเมาเลย

“นี่นาย” หล่อนลองเรียกเขาอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเขาจะเงยหน้าขึ้นมามองเขานิดหน่อย เขาพยามลุกขึ้นแต่ก็ฟุบกลับลงไปเหมือนเดิม

หล่อนและพนักงานของร้านจ้องหน้ากัน พนักงานส่งสายตาขอความเห็นใจให้หล่อน

“พี่ครับช่วยผมหน่อยนะครับ” เขาเห็นว่าท่าทางของทั้งคู่แม้จะดูห่างเหินไปบ้างแต่คงจะเป็นคนรู้จักกันเลยขอร้องหล่อน

“นี่นายไหวมั้ย” ก็เห็นอยู่ว่าท่าทางของเขาไม่ไหวแน่ๆ แต่ก็ลองเรียกดู

เฮ้อ!!!

สินีถอนหายใจ จ้องพนักงานที่ยืนส่งสายตาละห้อยกับร่างสูงของชายหนุ่มสลับกันไปมา

“ช่วยพี่พาเขาไปที่รถก็แล้วกัน” ในที่สุดหล่อนก็ตัดสินใจ

วันนี้หล่อนเองก็ดื่มหนักเหมือนกันแต่โชคดีที่หล่อนเป็นคนคอแข็งมาแต่ไหนแต่ไร ถ้าไม่อย่างนั้นสภาพของหล่อนคงไม่ต่างจากชายหนุ่มตรงหน้า

เมื่อขึ้นรถมาแล้วหล่อนมองดูคนเมาอย่างพินิจอีกครั้ง ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอาอย่างไรต่อไปดี สุดท้ายหล่อนจึงพาเขาไปที่คอนโดของหล่อน