เมื่อพชรอาบน้ำเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นวี่แววเจ้าของห้องแล้ว เขากวาดตามองไปรอบๆ ก็เห็นเสื้อผ้าชุดที่เขาใส่เมื่อวานถูกวางไว้ที่ปลายเตียง เขาจัดการหยิบมันขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากอยู่ในสภาพผ้าเช็ดตัวสีชมพูหวานพันกายสักเท่าไหร่
เมื่อจัดการแต่งตัวเรียบร้อยแล้วพชรก็เดินออกมาด้านนอก เขาไม่เห็นเงาเจ้าของห้องอีกเช่นเดิม เขาจึงยืนเก้กังอยู่กลางห้อง
“อ้าวนายอาบน้ำเสร็จแล้วหรือ” เสียงหวานเอ่ยมาจากอีกด้านหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องครัวเพราะในมือของหล่อนถือถาดอาหารอยู่ หล่อนยกมันมาวางลงบนโต๊ะอาหารที่ถูกจัดไว้ตรงมุมหนึ่งของห้อง
“มาทานมื้อเช้าก่อนสิ ฉันทำเผื่อนายด้วย” สินีเอ่ยชวนชายหนุ่มแต่หล่อนก็นั่งลงโดยไม่รอให้เขาเดินมาถึงแต่อย่างไร
ในเมื่อหล่อนอุตส่าห์ชวนพชรก็ไม่ปฏิเสธ เขาเดินไปที่โต๊ะแล้วลากเก้าอี้นั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว
“กาแฟหน่อยมั้ย” หล่อนเอ่ยถามพร้อมๆ กับที่กำลังริ
