CHAPTER 48
"THANK you for coming here with me," seryosong usal ko kay Mikael habang naglalakad kami palabas ng center.
Ngumiti siya at nagkibit-balikat. "Lagot ako kay Mama kung hindi kita sinamahan."
Bahagya akong natawa sa sinabi niya. "So, napilitan ka lang na sumama sa akin?"
Natigilan siya at hindi kaagad nakasagot sa akin. Napailing ako dahil sa inakto niya.
Nag-alis na ako ng atensiyon sa kanya at itinuon na lang ang tingin sa tiyan ko na ngayon ay malaki na. Sa laki nito ay hindi na maitago ang umbok nito.
Hindi ko mapigilan ang pagsilay ng ngiti sa labi ko habang pinagmamasdan ko ang tiyan ko. Higit isang buwan na lang, sa wakas ay masisilayan ko na rin ang dahilan kung bakit mas nagkaroon ako ng gana sa buhay sa kabila ng mga nangyari sa akin.
Ang batang nasa sinapupunan k
