Untouchable love...รัก สัมผัสไม่ได้

เรื่อง : Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ ตอนที่ 1 #การจากไปนำมาสู่การเริ่มต้น โดย : Kwitch (เขียนเป็นภาษาไทยว่า กวิชญ์ (อ่านว่า กะ-วิช (ออกเสียง “เฉอะ”)))   ณ อาณาจักรเฮฟเวิน (Heaven kingdom) พลังมหาศาลแผ่ไปสู่วงกว้างอันเนื่องมาจากการต่อสู้ปะทะกันระหว่างเทพทั้งสองด้วยพลังเพลิงอิคซทรีมไฟเออะ (Extreme fire power) และพลังวารีดับเบิลโอเชิน (Double ocean power) มาเทโอ (Mateo) เจ้าของพลังเพลิงอิคซทรีมไฟเออะไม่อาจต้านทานมาเวอริค (Maverick) ผู้เป็นเจ้าของพลังวารีดับเบิลโอเชิน (Double ocean power) ได้ นั่นเป็นเหตุให้เกราะเกรทไดอะเมินด (Great diamond armor) ซึ่งเป็นเครื่องหุ้มกำบังร่างกายของมาเทโอนั้นแตกสลายไปในพริบตา แต่ถึงกระนั้นมาเวอริคก็ยังไม่หยุดปล่อยพลังระลอกสอง ซึ่งคราวนี้เขาหวังว่าพลังวารีดับเบิลโอเชิน (Double ocean power) ของเขานั้นจะทำให้มาเทโอพ่ายแพ้ย่อยยับราบคาบได้ในที่สุด ทันใดนั้นเอง ขณะที่พลังวารีดับเบิลโอเชิน (Double ocean power) กำลังพุ่งตรงเข้าสู่มาเทโอซึ่งกำลังพยายามพยุงตัวเองขึ้นมาจากการถูกโจมตีครั้งที่แล้ว เมลานี...หญิงวัยกลางคนซึ่งมองดูการต่อสู้ของสองพี่น้องด้วยความปวดร้าว ก็รีบวิ่งเข้ามาเพียงหวังว่าจะใช้ร่างของตนเองนั้นกำบังพลังวารีดับเบิลโอเชิน (Double ocean power) ไม่ให้ทำอันตรายมาเทโอได้ เมื่อมาเทโอเห็นดังนั้น จึงรวบรวมพลังทั้งหมดที่มี  พุ่งตัวไปยังเมลานี เพื่อฉุดให้นางพ้นจากรัศมีของพลังวารีดับเบิลโอเชิน (Double ocean power) ตามสัญชาติญาณ โดยหารู้ตัวไม่ว่าเกราะ    เกรทไดอะเมินด (Great diamond armor) ของตนนั้นได้สลายไปแล้ว แน่นอนว่าทั้งมาเทโอและเมลานีหลบพ้นจากการทำลายล้างของพลังวารีดับเบิลโอเชิน (Double ocean power) แต่...ร่างของเมลานีกำลังค่อย ๆ สลายตัวไป โดยเริ่มตั้งแต่ปลายพระบาทขึ้นมาเรื่อย ๆ “ท่านแม่!!!...ไม่!!!...ท่านแม่!!!...ข้าไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้” มาเทโอรีบปล่อยร่างเมลานีลง เพราะเกรงว่าการสัมผัสจะเร่งให้ร่างของเมลานีนั้นสลายตัวเร็วยิ่งขึ้น ร่างสูงโปร่งคุกเข่าลงกับพื้น หยาดน้ำตาราวกับไข่มุกร่วงเผาะจากดวงตาคู่งามทั้งสองข้างอย่างไม่ขาดสาย “ท่านแม่!!!...โปรดให้อภัยข้า...อย่าจากข้าไป” มาเทโอยังคงคร่ำครวญกับผู้เป็นมารดาซึ่งร่างกำลังสลายหายไปเรื่อย ๆ “เมลานี!!!...เจ้าอย่าทิ้งข้าไป...เจ้าต้องรอด...เจ้าเข้มแข็งไว้นะ” อีไลแอสถ่ายทอดพลังเทพทั้งหมดซึ่งมีอยู่ให้เมลานีผ่านฝ่ามือทั้งสองข้างของนาง แต่ดูเหมือนว่าร่างซึ่งสลายไปเรื่อย ๆ ไม่มีทีท่าว่าจะกลับคืนมา เมลานีส่งยิ้มอ่อนให้อีไลแอส ก่อนยกมือเรียวขึ้นไปสัมผัสใบหน้าสง่างามของเขา ราวกับว่านี่คงเป็นการถ่ายทอดความรักครั้งสุดท้ายซึ่งนางมีต่อสามีอันเป็นที่รักยิ่ง “อีไลแอส...ท่านไม่ต้องพยายามแล้ว...ท่านก็รู้ดีว่าไม่มีหนทางใดช่วยข้าได้” “ไม่!!!...มันต้องมีสิ...ข้าจะไม่ยอมแพ้...เจ้าก็เช่นกัน...เจ้าจะทิ้งพวกเราไปไม่ได้” น้ำใสไหลผ่านแก้มนวลเนียนของใบหน้างาม เพราะนางรู้ดีว่า   ไร้ซึ่งความหวังจะกลับไปมีชีวิตได้ดังเดิม “มาเทโอ...มันไม่ใช่ความผิดของเจ้า...เจ้าอย่าโทษตัวเอง” แม้เรี่ยวแรงจะมีเหลืออยู่น้อยนิด เพราะการสลายตัวได้ขยายตัวมาจนถึงต้นขาด้านบน แต่นางก็ยังไม่พร้อมจะจากไปในเวลานี้ จนกว่าจะสั่งเสียทุกอย่างให้เสร็จสิ้น “มาเทโอ...ข้าฝากให้เจ้าดูแลน้องของเจ้า...มาเวอริคด้วย...อีไลแอส...ได้โปรดให้อภัย   มาเวอริค...ข้ารู้ดีว่ามาเวอริคไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้” มาเทโอพยักหน้ารับพร้อมทั้งน้ำตาซึ่งยังไหลไม่ขาดสาย “ครับท่านแม่...ข้าจะดูแลน้องเป็นอย่างดี” “เจ้าไม่ต้องห่วง...ข้าจะทำให้มาเวอริคลูกของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้” แม้ว่าจะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แต่เมื่อต้องเห็นหญิงอันเป็นที่รักซึ่งคอยเคียงบ่าเคียงไหล่มานานนับร้อยปีกำลังสลายตัวไป น้ำตาอันถูกเก็บกักไว้ก็ร่วงหล่นไม่ขาดสายราวน้ำในเขื่อนทะลักออกมา ส่วนมาเวอริคนั้นถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะกำลังสับสนกับเหตุการณ์ทั้งหมด...เข่าคู่หนาทรุดกองลงไปกับพื้นเพราะกำลังตกใจ   สุดขีดที่เห็นมารดาผู้ซึ่งตนรักที่สุดนั้นกำลังจะมลายหายตัวไป “มาเวอริค...มาหาข้าหน่อย” น้ำเสียงอ่อนแรงรวยรินร้องเรียกให้โอรสองค์รองให้เข้าไปหาก่อนถึงวาระสุดท้าย ร่างสูงรีบลุกขึ้นแล้วพุ่งตัวเข้ามา เพราะรู้ดีว่านี่คงเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้ยินน้ำเสียงของมารดาผู้เป็นหนึ่งในดวงใจ “ท่านแม่!!! ท่านอย่าจากข้าไป...ถ้าท่านไปแล้วข้าจะอยู่กับใคร...ข้ามีท่านเพียงคนเดียว...มีแค่ท่านคนเดียวที่รักข้า” ความในใจอันเก็บไว้มานานพรั่งพรูออกมาเพื่อยื้อไม่ให้มารดาจากไป “ข้ารักเจ้าเสมอ...เจ้าเป็นที่รักของทุกคน...กลับ...” ไม่ทันได้พูดประโยค “กลับตัวกลับใจ” จนจบ ร่างของเมลานีก็สลายหายไปจนหมด ทิ้งไว้แต่ร่องรอยของความรักอันยิ่งใหญ่ซึ่งมีให้พระสวามีและโอรส      ทั้งสองอย่างไม่อาจมีสิ่งใดทำให้มลายหายไปได้ “ท่านแม่” “ท่านแม่” “เมลานี” ทั้งมาเทโอ มาเวอริคและอีไลแอส ต่างตะโกนสุดเสียงเมื่อร่างของเมลานีนั้นได้สลายไปทั้งหมด...ไม่แม้แต่จะทิ้งร่องรอยของเศษเส้นเกศาให้ไว้ดูต่างหน้า หยาดน้ำอุ่น ๆ ยังคงหลั่งไหลออกมาจากดวงตาทั้งสามคู่ไม่  ขาดสายเพราะการสูญเสียอันใหญ่ยิ่งนี้ จนกระทั่งมาเวอริคลุกยืนขึ้นมาอย่างทระนง แววตาเต็มไปด้วยไฟแห่งความแค้นลุกโชนจนไม่อาจมีสิ่งใด  มาดับเปลวเพลิงนี้ได้ ดวงตาคู่นั้นจ้องมองไปยังผู้เป็นพี่ “มาเทโอ...    เจ้าทำให้ท่านแม่ตาย...เจ้าต้องชดใช้” แม้ดวงตาทั้งสองจะยังแดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตาเอ่อล้นทะลักออกมา แต่ก็พร้อมน้อมรับสิ่งที่น้องชายกล่าวโดยไร้ซึ่งข้อโต้แย้งอันใด “ใช่...ทั้งหมดมันเป็นความผิดของข้าเอง” ผู้เป็นน้องกัดฟันกรอด กำมือแน่นเพราะยังเต็มไปด้วยโทสะ   อันร้อนแรงและไม่มีสิ่งใดมาดับไฟโกรธานี้ได้ “ข้าจะให้เจ้าอยู่กับความรู้สึกตายทั้งเป็นนี้ไปสักระยะ...แล้ววันหนึ่ง...ข้าจะกลับมาทำให้เจ้าได้ตายไปจริง ๆ และอาณาจักรเฮฟเวินนี้จะต้องเป็นของข้า” “มาเวอริค...เจ้าหยุดได้แล้ว...ข้าขอร้อง...” แม้ภายในใจจะยังเต็มไปด้วยความโกรธต่อโอรสองค์รองอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อได้ให้สัญญากับเมลานีไว้แล้ว เขาจึงต้องพยายามทำให้ครอบครัวกลับมาเป็นดังเดิม “ท่านพ่อก็เอาแต่เข้าข้างมาเทโอ...ท่านไม่เคยรักข้าเลยสักนิด” “ไม่จริง...ข้ารักเจ้ามาก...ข้ารักเจ้าสองคนไม่ด้อยไปกว่ากันเลย” “มันสายเกินไปที่จะมาพูดคำว่ารักกับข้าแล้วล่ะท่านพ่อ...      ข้าไม่เคยรู้สึกถึงมันได้เลยตั้งแต่เกิดมา” จากนั้นดวงตาคมก็หันไปยังมาเทโอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “มาเทโอ...เจ้าจงจำไว้...ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป...เจ้ากับข้า...ขาดกัน...  เราสองคนไม่ใช่พี่น้องกันอีกต่อไป” ไม่ทันที่มาเทโอจะอธิบายหรือขอร้องอ้อนวอนให้มาเวอริคนั้นกลับใจ มาเวอริคก็ใช้พลังเทพหายตัวไปในพริบตา .....            ณ ใต้มหาสมุทร            มาเวอริคต้องการสร้างอาณาจักรของตนเอง เขาจึงใช้พลังเทพสร้างอาณาจักรโอเชิน (Ocean kingdom) ขึ้นมาใหม่แล้วรวบรวมบริวารซึ่งอยู่ในมหาสมุทรนั้นเพื่อเป็นฐานสร้างอำนาจให้กับตนเอง            มาเวอริคค่อย ๆ สร้างความยิ่งใหญ่ให้กับอาณาจักรโอเชิน (Ocean kingdom) เพื่อรอเวลากลับไปยึดอาณาจักรเฮฟเวินตามที่ได้ลั่นวาจาเอาไว้ ------------------------------------------------------------------------- #ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ #เปิดตัวมาก็เจอความสูญเสียกันเลยนะคะ...เดี๋ยวตอนต่อไปเราจะได้รู้ที่มากันค่ะ...ว่าเหตุใดเมลานีถึงสลายตัวไป...ขอบคุณที่ติดตามตอนต่อไปของ Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ นะคะ ด้วยรัก Kwitch #Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ #นิยายแฟนตาซี #นิยายแฟนตาซีไทย #ความรัก #พลังเทพ #การต่อสู้ #Kwitch