หลังจากสั่งงานลูกน้องเสร็จ ร่างใหญ่ก็ก้าวเร็วๆ ออกจากห้องทำงาน ตรงดิ่งมายังห้องนอนของตัวเองด้วยท่าทางรีบร้อนจนน่าขัน เขาก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในช่วงโปรโมชั่นข้าวใหม่ปลามันยังไงยังงั้น นี่ก็แทบอยากจะทำตัวติดกับเธอเสียให้มันรู้แล้วรู้รอด
ปิดประตูเสร็จสรรพก็เดินลิ่วมาที่เตียง หย่อนสะโพกเพรียวลงนั่งข้างร่างน้อยที่ยังคงนอนหลับปุ๋ยในผ้าห่มผืนหนา เพียงนัยน์ตาสีทองอร่ามเห็นเจ้าของใบหน้าพริ้มเพรากำลังเผยอปากน้อยๆ ราวกับเชิญชวน เขาก็บังเกิดความต้องการขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน รีบผุดลุกขึ้นสลัดเสื้อผ้าออกจากกายทรงพลัง แล้วแทรกร่างเปลือยเปล่าทว่าร้อนรุ่มเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับเธอ วาดแขนเรียวไปตระกองกอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่น สักพักความอดทนก็ขาดผึง ทาบเรียวปากหยักขบเม้มซอกคอนุ่มละมุนอย่างหิวกระหาย
“ฮื้อ…อย่ากวนนะ คนจะนอน” เสียงห้วนขู่ฟ่อในลำคอด้วยความขัดใจ พลางปัดป่ายฝ่ามื
