คุณเต้หยุดชะงักมองหน้าฉันทันที ก่อนที่จะรีบใส่เสื้อใส่บราให้ฉัน ฉันเองก็กุลีกุจอเหมือนกันรีบลุกขึ้นจากเตียงจัดผมจัดกระโปรง
จนคุณเต้เขาเดินมาจับมือฉันแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะค่อย ๆ แง้มและเปิดประตูออกไป
‘แอด...’
ฉันถูกดึงออกจากห้องนอนห้องใหญ่ไปยืนติดกับโซฟา โชคดีมากที่แม่คุณเต้ไม่เห็นฉากที่เราออกมาด้วยกันเพราะป้าแดงส่งข่าวก่อน และตอนนี้แม่เขาก็อยู่หน้าหน้าห้อง ท่านกดกริ่ง ‘กริ๊ง กริ๊ง’ ย้ำ ๆ จนป้าแดงมองเราสองคน
“เอ่อคุณเต้พร้อมนะคะ ให้แดงไปเปิดเลยไหมคะ?”
“ครับ” ฉันยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก และคิดในหัวไม่รู้จะอยู่ต่อทำไม จึงตัดสินใจหันไปบอกคนที่มีสีหน้ากังวลข้าง ๆ ทันที
“คุณ ฉันขอตัวกลับนะ”
“เดี๋ยวสิ แม่ผมมาคุณอยู่ก่อน ลองคุยกับท่านดู ท่านใจดีนะ” ฉันดึงมือที่ถูกจับกลับมา แล้วกอดอกมองหน้าเขา
“ให้ฉันคุยอะไร? ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ อีกอย่างคุณมี...”
“เต้ไม่สบายเป็นยังไงบ้างลูก อ้าวแล้ว
