ปรุงรักให้คุณปีศาจร้าย (Lovesick Idiot)

“ทำไมปะป๊าถึงอนุญาตให้เธอมาป่วน ภารกิจระดับเอสเชียวนะ เด็กน้อยที่วันๆ หมกอยู่แต่กับคอมพิวเตอร์จะไปมีประโยชน์อะไร อยากแฮ็กข้อมูลไม่มาถึงที่นี่ก็ทำได้อยู่แล้วมั้ง จำเป็นต้องเกาะแข้งเกาะขาด้วย?” ชายหนุ่มตัวใหญ่ ส่วนสูงประมาณ 178 เซนติเมตรกล่าวค่อนขอด เมื่อมองไปยังเด็กสาวตาโตบ้องแบ้วก็อดบุ้ยปากใส่สักทีไม่ได้ ตั้งแต่มาถึงประเทศไทย คนนั้นเอาแต่ตระเวนหาของกิน หิวโหยประหนึ่งอดอยากมาแรมปี สัปดาห์ก่อนฟาดชานมสีชมพูไปสิบกว่าแก้ว เขมือบไม่ยับยั้ง อ้วนเป็นหมูจะสมน้ำหน้าเอา “พูดให้มันน้อยๆ หน่อยได้ไหมพี่อังเดร ถ้าอาริไม่มา พี่จะเอาเงินที่ไหนซื้ออาหารกิน” “ได้ เธอชนะ” อังเดรเถียงไม่สู้เด็กน้อย หากไม่มีธนาคารเคลื่อนที่ เขาคงไร้อาหารดีๆ ทานจนกว่าจะจบภารกิจจริงๆ เดือนที่แล้วทำงานล้มเหลว ความเสียหายประเมินไม่ได้ นอกจากจะโดนองค์กรลงโทษ พอถูกส่งมาแก้ตัวภารกิจใหม่ พี่ชายคนโตก็ไม่ให้ทุนสำรองเสียนี่ ใจร้ายชะมัด “เดี๋ยวออกไปข้างนอกก่อนนะ” อาริเดินไปหยิบเสื้อยีนส์มาสวม ขณะกำลังมัดรวบเส้นผม อังเดรก็ได้ถามขึ้น “จะไปไหน ระวังตัวหน่อย พวกนั้นอาจจับตาดูเราอยู่” ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวของเขา ไม่ช่วยเรื่องภารกิจก็ช่างเถอะ แต่ควรรู้จักดูแลตัวเองบ้าง ปล่อยออกไปเพ่นพ่านดึกๆ ดื่นๆ พี่ใหญ่รู้เข้าได้ฆ่าเขาตาย “หนูออกไปซื้อขนม จะเอาอะไรก็ส่งข้อความมาแล้วกัน” “กินแต่ขนมหวาน ฟันจะผุ” “หนูซื้อมาแล้วพี่ไม่กินด้วยหรือไง บ่นจัง อีกอย่างได้ข่าวว่าคนๆ นั้นจะไปดื่มคืนนี้ เดี๋ยวหนูไปช่วยสอดส่องให้เอง” “หยุดเลย อย่าเล่นไปทั่ว มันอันตราย เธอคงไม่อยากให้พี่รายงานอเล็กซ์หรอกใช่ไหม” เด็กสาวม่านตาหดเมื่อได้ยินชื่อพี่ชายคนโต เขาลือนามเรื่องความโหด ไม่ค่อยพูดมากมาย แต่อ้าปากตำหนิทีก็ทำเอาหงอไปหลายวัน เธอเป็นน้องจ๋าน้อยน่ารักมาตลอด หากว่าอังเดรจอมขี้ฟ้องทำสำเร็จต้องแย่แน่ “ถ้าพี่ใหญ่ถาม หนูก็จะบอกว่าพี่สี่ชอบบ่นกรอกหูไงคะ หาว่าหนูไม่มีประโยชน์ก็เลยต้องทำอะไรสักหน่อย” อังเดรได้ฟังการตอบกลับ ใบหน้าเขียวคล้ำแทบจะในทันที เขาตบขาตัวเองฉาดหนึ่ง สะเทือนใจอย่างมากกับข้ออ้างที่เด็กสาวใช้ข่มขู่ พี่น้องห้าคน ตนนั้นใจดีกับเธอที่สุด คนอื่นเล่นด้วยไม่ได้ก็มาขี่คอเขา ยังกล้าซัดทอดความผิดอีก “ห้ามคือห้าม ทำงานของเธอพอ เข้าใกล้ศัตรูไม่ได้เด็ดขาด” “เข้าใจแล้วค่ะ อย่าทำหน้าบึ้งบ่อยเดี๋ยวแก่เร็ว พี่ก็ระวังตัวด้วยนะ อย่าซ่าให้มันมาก” อาริรับปากแกมยอกย้อนเอาคืน พอออกมาข้างนอกก็ไม่ใช่จะไปซื้อขนมหรือจับตาดูเป้าหมาย แต่เปลี่ยนเส้นทางขับมอเตอร์ไซต์คันงามตรงไปยังโรงพยาบาลแห่งหนึ่งแทน มาถึงประเทศไทยเกือบครบสัปดาห์แล้ว ได้เวลาเผชิญหน้าสิ่งที่รอคอยสักที ที่อาคารผู้ป่วยภายใน “ขอโทษที่มาช้านะคะ ฉันยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง ขาดเหลืออะไรก็บอกมาได้เลยค่ะ เรื่องค่ารักษาไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะดูแลเอง” ผู้หญิงวัยกลางคนยืนตัวเกร็งอยู่ปลายเตียงผู้ป่วย ถ้อยคำที่เอ่ยออกมาเปี่ยมไมตรีหมายประนีประนอม กิริยามารยาทของหล่อนบ่งบอกว่าเป็นผู้ดี ทำให้คนที่ได้ฟังเริ่มใจเย็น ห้องรักษาพยาบาลแห่งนี้เป็นแบบเตียงรวมไม่ใช่ส่วนตัว ทุกสายตาที่จับจ้องมาจึงราวกับคณะลูกขุนในศาลตัดสินโทษ ไม่ระวังคำพูดเพียงเล็กน้อย อาจเป็นชนวนสู่หายนะได้ “ถ้าไม่กลัวโดนประจานจะมาไหมคะคุณนาย ว่างๆ ก็หาเวลาอบรมสั่งสอนลูกตัวเองด้วย ไม่ใช่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลา ถ้าเกิดอนาคตข้างหน้าคู่กรณีไม่ยอมง่ายๆ คุณจะลำบากเอา” “ขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ” กล่าวจบก็ควักเช็คเงินทำขวัญออกมาจำนวนหนึ่ง มากพอสมควร ทำให้สองสามีภรรยาตาลุกวาว ลูกสาวของพวกเขาประสบอุบัติเหตุแขนหักขาหักครั้งเดียวได้มาเกือบหนึ่งล้าน ตัดค่ารักษาพยาบาลออกไปยังมีไว้ทำทุนเหลือเฟือ ไม่เรียกคุ้มจะเรียกอะไร พึ่งจะได้คลายสีหน้าตึงเครียด ทันใดนั้นตำรวจสองนายก็เดินเข้ามา “สวัสดีครับ ก่อนจะมีการชดเชยหรืออะไร ทางเราได้รับหลักฐานจากกล้องวงจรปิด แสดงให้เห็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่อุบัติเหตุ” “ไม่ใช่เหรอ อย่ามาข่มเหงประชาชนหน่อยเลยคุณตำรวจ เด็กคนนั้นเมาชัดๆ ยังขับรถชนลูกสาวฉัน จะให้เป็นอะไรอีก แบบนี้มันรังแกกัน เจ้าข้าเอ๊ย! มาดูเอาเถอะว่าความยุติธรรมมีจริงหรือเปล่า” ผู้เป็นมารดาเหยื่อเริ่มร้องตะโกน คนที่อยู่ด้านในไม่รอช้า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเก็บหลักฐานไว้ทันที “เราสืบย้อนหลังพบว่าสามปีนี้ เด็กหญิงชลดาอายุเจ็ดปีถูกรถชนไปทั้งหมดยี่สิบครั้ง แต่ละครั้งเกิดขึ้นตอนกลางคืน แม้ว่าคู่กรณีจะเมาจริง แต่คุณก็ต้องถูกดำเนินคดีด้วย โทษฐานหลอกลวง ใช้เด็กมาเป็นเหยื่อความรุนแรงเพื่อเรียกสินไหมชดเชย” ไม่เพียงบอกข้อกล่าวหา วิดีโอหลักฐานก็ถูกเปิดให้ดู ภาพที่มารดาจูงมือเด็กหญิงตัวเล็กไปยืนริมถนน สบโอกาสก็ผลักคนออกไปใส่รถยนต์ชัดเจนราวกับฝ่ามือตบลงมา สถานที่ตรงนั้นขึ้นชื่อว่าเปลี่ยวและผีดุ ผู้ที่สัญจรมักจะโดนวิญญาณเด็กออกมาหลอกให้เสียหลักประจำ ไม่คิดว่าเบื้องหลังจะมีต้นสายปลายเหตุแบบนี้ “ตัดต่อ ฉันจะทำร้ายลูกตัวเองได้ยังไง” แม่ของเด็กหญิงยังคงโวยวาย ใบหน้าที่เดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาวซีดเซียวคล้ายกับโดนต้อนจนมุม ไม่มีกล้องวงจรปิดติดตั้งไว้สักหน่อย แสดงว่าตัดต่อ คนนั้นรู้ดีแก่ใจว่าทำอะไร ความหวาดกลัวจึงเริ่มมีอำนาจครอบงำ “ตัดต่อหรือไม่ก็ไปที่โรงพัก หลังสอบสวนจะได้รู้ว่าหลักฐานไม่ใช่ไม่มีที่มา” หลายสิ่งหลายอย่างชัดเจน ฝ่ายสามีอดไม่ได้ ยกมือขึ้นชกคนจนหงายหลังตึง ช่วงเย็นถึงเที่ยงคืนตนทำงานก่อสร้าง กว่าจะกลับสองแม่ลูกก็นอนเรียบร้อยแล้ว เคยทราบถึงพฤติกรรมเลวทรามขนาดนี้เสียที่ไหน “พี่อย่าไปเชื่อนะ นังคุณนายนี่มันต้องร่วมมือกับตำรวจใส่ร้ายฉัน เจ้าข้าเอ๊ย! มาดูเถอะ รังแกประชาชน” ตำรวจมองเด็กหญิงบนเตียง เห็นเธอเอาแต่หลบสายตาก็ยิ่งรู้สึกทอดถอนใจ อายุก็แค่นี้ ไม่สมควรต้องมาเจอปีศาจเลย เขาก็มีลูก ย่อมไม่ยอมให้แม่ใจร้ายเถียงข้างๆ คูๆ อีก ภายในเวลาอันรวดเร็วทุกอย่างก็สงบลง “รับเงินไว้เถอะนะคะ ดูแลลูกสาวคุณให้ดี ฉันก็มีลูกสาว ไม่อยากให้เธอต้องเจอเหตุการณ์แย่ๆ หวังว่าต่อจากนี้จะไม่เกิดปัญหาอีก” จากคู่กรณีกลายมาเป็นเหยื่อ หากไม่มีหลักฐานพิสูจน์ความบริสุทธิ์ สังคมคงตราหน้าลูกชายคนเล็กไปแล้ว ดีที่ตำรวจหามาได้ คุณหญิงจริยาเดินตามหลังไป ไม่วายถามถึงรายละเอียดสำคัญ “เห็นบอกว่าจุดนั้นไม่มีกล้อง คุณตำรวจได้หลักฐานมาจากไหนคะ” “มีพลเมืองดีส่งมาครับ จุดนั้นเหมือนจะมีกล้องวงจรจากร้านสะดวกซื้อ ระยะไกลแต่ภาพก็ชัด ผมต้องไปตรวจสอบอีกที คุณจริยาวางใจได้นะครับ ไม่เหมือนตัดต่อ” “ขอบคุณค่ะ พอจะบอกได้ไหมคะว่าพลเมืองดีเป็นใคร” “คนส่งไม่ระบุตัวตนครับ เราพยายามตามแล้วแต่ไม่พบเบาะแส” “ถ้าติดต่อได้ รบกวนช่วยโทรหาฉันด้วยนะคะ” คุณหญิงจริยาไหว้วานเสร็จก็โล่งอก ระหว่างเดินไปขึ้นรถพลันรู้สึกแปลกจนต้องเหลียวหลัง ลานจอดชั้นใต้ดินสุ่มเสี่ยงอันตราย มาเจรจาวันนี้เพียงคนเดียว ไม่ให้ระแวดระวังก็คงไม่ใช่ เจ้าลูกชายตัวดี แตกเนื้อหนุ่มหน่อยก็ริจะก่อความเดือดร้อนแล้ว รับมือกับวัยรุ่นปวดหัวที่สุด แม้ว่าเหตุการณ์จะไม่บานปลาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเจ้าตัวเมาแล้วขับจริงๆ ใครห้ามก็ไม่ฟัง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรนักหนา ใฝ่ดีเหมือนพี่คนโตบ้างไม่เป็นหรือ “อาริหนออาริ ดูแล้ว เขาคงไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอยังอยู่บนโลกใบนี้” หลังรถยนต์เคลื่อนออกไป เด็กสาวที่หลบมุมเสาอยู่ก็ก้าวเท้าออกมา  ภายในดวงตาดำขลับสะท้อนภาพใบหน้าอันเหนื่อยหน่ายของหญิงวัยกลางคนสลับกับอารมณ์สับสนน้อยใจ เรื่องราวบางเรื่องก็ช่างน้ำเน่าเสียเหลือเกิน หากว่าเมื่อสิบเก้าปีก่อนไม่เกิดความผิดพลาด ปัจจุบันนี้อาจจะมีหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงก็ได้ อาริชำเลืองมองนาฬิกาบนข้อมือ พบว่าเกือบจะหนึ่งทุ่มแล้วจึงระงับความฟุ้งซ่านขับมอเตอร์ไซต์ไปต่อที่คลับเดอะมูน เธอสมัครเป็นบาร์เทนเดอร์ไว้เพื่อหาจังหวะเข้าใกล้เป้าหมาย ในรายชื่อจองของวันนี้ถึงคราวที่คนๆ นั้นจะมาใช้บริการแล้ว สบโอกาสเร่งภารกิจสักที ยามค่ำคืนบนท้องถนน แสงไฟอาบไล้ไปแทบทุกย่อมหญ้า ได้ยินมาว่ามหานครแห่งนี้ไม่เคยหลับใหลท่าจะจริง ยิ่งดึกยิ่งคึกคัก โดยเฉพาะร้านค้าขายอาหารและผับบาร์ เธอเดินทางไปเกือบทุกประเทศในยุโรป เคยเห็นมาก็มากสำหรับเด็กสาวอายุสิบเก้าปี บอกได้เลยในส่วนของขนมนมเนยประเทศไทยนั้นไม่น้อยหน้าชาติไหน มาทั้งทีไม่เสียเที่ยว สืบเรื่องครอบครัว ยังลิ้มรสของอร่อยไปในตัวด้วย เด็กสาวเดินเข้าคลับจากทางด้านหลัง เปลี่ยนชุดมัดรวบเส้นผมเสร็จก็ออกไปประจำตำแหน่งบาร์ สุดสัปดาห์ลูกค้าค่อนข้างเยอะ พวกน่ารำคาญเช่นรุ่นพี่จึงไม่มาวอแว หากเปลี่ยนเป็นปกติคงได้ชกใครตาย ขณะที่กำลังเตรียมแก้วเช็ดทำความสะอาดของ เสียงทักทายกระตือรือร้นพลันดังขึ้น ไม่ปล่อยให้รอเลยแม้แต่นิดเดียว “ยังมีตรงไหนไม่คุ้นมืออีกไหมครับ” รุ่นพี่ผู้ชายทักทาย ดวงตาเจ้าชู้แวววาวหยุดชื่นชมที่แก้มนวลเนียนและริมฝีปากอิ่มอมชมพู เด็กสาวน้องใหม่ อายุน้อยแต่ได้ทำงานประจำบาร์แล้ว ต้องมีความพิเศษแอบแฝงอยู่แน่นอน ดวงตากลมโตเชิดรั้นของเธอ จมูกเข้ารูปและหุ่นอ้อนแอ้นอรชร แค่เห็นก็ชวนให้น้ำลายไหล อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้ แน่นจนน่าจับตี ปล่อยไปเฉยๆ ไม่ไหวจริงๆ “ไม่มีค่ะ” “เฮ้อ! เสียใจจัง อย่างนี้อาริก็ไม่ต้องให้พี่แนะนำแล้วสิ” “ค่ะ” คำตอบของเธอทำให้รุ่นพี่หนุ่มหน้าบึ้ง แม่สาวสวย จีบมาสองวันต่อเนื่องไม่มีท่าทีเล่นด้วย เขาถือว่าตัวเองหน้าตาหล่อเหลาที่สุดจึงลดความทะนงทอดสะพานให้หล่อนข้ามมา ไม่คิดว่าคนจะเล่นตัวหมางเมิน ก็อย่างว่า ของดีไม่ได้มาเชยชมง่ายๆ ต้องเหนื่อยหน่อยถึงจะคุ้ม “อาริอารมณ์ขันจริงๆ ไว้พี่มาหาใหม่นะ” คนน่ารำคาญฝากไว้ก่อน พอบาร์ว่าง กลิ่นอายหนาวสะท้านรูขุมขนก็แผ่ขยายเข้ามาแทนที่ วินาทีนั้น คล้ายกับว่าผู้คนอันตรธานหายไปหมดสิ้น สรรพเสียงแปรเปลี่ยนเป็นเงียบงัน อึดอัดอันตราย ดั่งโลกทั้งใบถูกบีบให้หดเล็กลง อาริไม่เคยรู้สึกถึงความอำมหิตที่น่าสะพรึงขนาดนี้มาก่อน เพียงแค่จดจ้องก็ขาดอากาศหายใจได้แล้ว ชายหนุ่มเดินมาหยุดที่บาร์ ช้อนสายตาเลือดเย็นราวกับงูพิษขึ้นมองเล็กน้อยแล้วนั่งลง รูปลักษณ์โดดเด่นน่าลุ่มหลงนั่นทำให้เจ้าตัวตกเป็นเป้า ทุกครั้งที่เคลื่อนไหวยังได้ปล่อยพลังดึงดูดมหาศาล ทำลายล้างราบคาบ ไม่เผื่อทางรอดเอาไว้เลย ศัตรูน่ากลัวกว่าที่คิดเสียแล้ว เธอเป็นแค่เด็กสาว เป็นเด็กสาวที่ไม่เคยต้องมนตร์สะกดใดๆ พออยู่ตรงหน้าผู้ชายคนนี้ ร่างกายไม่รักดีก็สั่นขึ้นมา กลัวเหลือเกิน หากขยับเพียงนิดเดียว ชีวิตจะปลิดปลิว อาริเอาแต่เหม่อมองลำแสงแห่งความชั่วร้ายไม่กะพริบตา เนิ่นนานผ่านไปเกือบหนึ่งนาทีกระทั่งเห็นรอยยิ้มมุมปากของเขา สติที่กระเจิดกระเจิงจึงหวนคืน “รับอะไรดีคะ?” คำถามของเธอใช่จะมีจุดไหนผิดปกติ ทว่าพอน้ำเสียงหวานแหบพร่าลอยไปเข้าหูเขา บรรยากาศพลันคลุมเครือทันที โดยเฉพาะการแสดงออกผ่านดวงตากลม ล่อกแล่กไปมา ประหม่าเสียจนอยากกลั่นแกล้ง นิ้วมือแข็งแกร่งยกมาวางบนบาร์น้ำ เคาะเป็นจังหวะเนิบนาบ ไม่ต่างอะไรกับนาฬิกานับเวลาถอยหลัง “เดาสิ” .