กลับมาถึงบ้าน เขาก็ยกกรงขนาดเล็กที่ซื้อมาจากคาเฟ่ขึ้นมาบนห้องนอนของตนกับพร้อม หล่อนบอกว่าจะให้มันนี่นอนด้วยในห้อง เขาอนุญาตแต่ต้องนอนในกรง ไม่อนุญาตให้ขึ้นนอนบนเตียงด้วย แต่เหมือนว่าแม่ของเจ้ามันนี่จะดื้อเสียแล้วสิ ไม่เป็นเด็กดีเชื่อฟังเขาตั้งแต่ได้เจ้าดื้อนี้มา ซึ่งสองวันแล้ว แต่เหมือนว่ามันนี่มาอยู่นาน ห้องที่เคยเป็นห้องตอนนี้นึกว่าสนามรบก็มิปาน
“พร้อม!”
“คะ นายหัวเจตน์” เธอขานรับพร้อมกับอุ้มมันนี่ที่วิ่งมาหาตนขึ้นจุ๊บจมูก
“ดูห้องสิ ดูว่ามันรกแค่ไหน และดูสิว่ามีอะไรเสียหายมั่ง”
“เป็นปกติของเด็กสามเดือนที่จะคันเหงือกค่ะนายหัว”
“เข้าใจกันดีเหลือเกินนะแม่ลูก ส่งมันนี่มาให้ฉันเดี๋ยวนี้พร้อม”
“ไม่ส่งค่ะ นายหัวจะดุมันนี่ พร้อมไม่ยอม”
“ฉันไม่ดุ ฉันแค่จะเอามันนี่เข้ากรง แล้วเธอก็มาดูแลฉัน ตั้งแต่ได้มันนี่มา เธอก็ไม่สนใจฉัน ไม่มีเวลาให้ฉัน กลางคืนก็นอนกอดมันนี่ไม่ยอมเอานอนกรงทั้งๆ ที่ตกลงก
