Mahalleye girdiğimde elim ayağım buz kesmişti. Genelde stres yaptığımda böyle olurdum ve ben şu an çok stresliydim. Tepkisini az çok tahmin edebiliyordum ve bu beni daha da geriyordu. Kafam önüme eğikken yürüdüm. Sanki dört yıl önceki sınav zamanımı yeniden yaşıyordum. O zaman da abim şiddetle karşı çıkmış beni göndermek istememişti ama gitmiştim. Aynı şimdi olacağı gibi.
Parka girince gördüğüm manzara ile duraksadım çünkü tüm grup birlikte oturuyorlardı.
Abimi isterken hepsini bulmuştum.
Tek fark Gökçen yoktu.
Beni ilk fark eden Hakan oldu.
"Ooo Sultan Hanımda gelmişler. Buyurun efendim biz sizi haftadan haftaya mı göreceğiz?"
Ona gülümsedim. Ama içten değildi. Benim adımı duymasıyla şehzademle aynı anda bana bakan adama hiç bakmadım.
"Öyle oldu biraz."
Yanlarına geçtim. Ama oturm
