ตลอดห้าวันที่เขารอมา พิพัฒน์ทำได้เพียงไปหลบกอดจูบกับเธอในห้องน้ำ ชายหนุ่มถึงกับฟึดฟัด ธันวาที่มารับเมษาอยู่หน้าประตูออฟฟิศ เห็นสายตาของพิพัฒน์แล้วก็หัวเราะหึๆ
“เมษา นี่แกแกล้งคุณพัฒน์อีกแล้วใช่ไหม? ฉันรู้นะว่าลูกน้องพ่อเธอมาเฝ้าที่นี่เป็นเพราะแกบอกให้มา” ธันวากัดฟันกระซิบ
“รู้ทันฉันอยู่เรื่อย”
“ทำแบบนี้ทำไม? แกดูสายตาเขาสิ ฉันว่าใกล้จะระเบิดแล้วมั้ง?”
“ช่วยไม่ได้ เขาอยากสืบเรื่องของเราสองคนเอง ในเมื่อไม่มีเรื่องแกให้กดดัน ฉันก็ต้องสร้างเรื่องคุณพ่อมากดดันเขาแทน ถ้าความสัมพันธ์ของฉันกับเขาราบรื่นเกินไป เขาก็ทำตัวสบายๆ น่ะสิ”
ธันวาทำตาโต “นี่แกเลยสร้างปัญหาให้เขาถูกบีบคั้นสินะ”
“ไม่เคยได้ยินเหรอ? ความรักยิ่งมีอุปสรรคก็จะกลายเป็นรักที่ยิ่งใหญ่”
เมษาหัวเราะร่าในขณะที่ธันวามองแล้ว “แกนี่มันนางร้ายชัดๆ”
“เอาเถอะน่า! เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะนัดเขาออกมาหาเองล่ะ ฉันก็คิดถึงเขาเหมือนกันล่ะ” หญิงส
