3
1432 Words
หลังจากกินอาหารค่ำแล้วเราก็มานั่งเล่นที่บาร์ของโรงแรมแล้วมองแสงสียามค่ำคืนที่สวยงามขัดกับตอนกลางวันที่ดูวุ่นวายไปหมดทุกเส้นทาง ราเชลนั่งดื่มค็อกเทลรสชาติเบาสบายคอและเล่าเรื่องครึ่งปีที่ผ่านมาให้ฟังเหมือนเด็กที่กำลังรายงานผู้ปกครองเวลาได้ออกไปเที่ยว ส่วนคนรับฟังก็นั่งมองตาหวานเยิ้มแล้วยิ้มกว้างตลอดเวลา สองปีกว่านี้พี่สิปกั๊กเธอไว้ไม่ให้มีความสัมพันธ์กับใครทั้งนั้น เขาคือคนเดียวที่ตามจีบ ตามวอแว ตามตื้อไม่เลิกตามหึงตามหวงจนรู้สึกว่าชินแล้วล่ะ
เราเคยจูบกันด้วยนะ
เขาจูบไม่หยุดจนเธอหายเมาเลย
เรื่องการนอนด้วยกันก็เคยบ่อยมากแต่ไม่มีอะไรมากไปกว่ากอดจูบหรอก ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นตอนเมาเพราะเขาไปรับให้กลับมาแล้วจากนั้นนอนเฝ้าไม่ให้คลาดสายตา ส่วนหนึ่งที่เพื่อนสนิทน้อยก็เพราะพี่สิปด้วย แต่อีกส่วนคือฐานะของตัวเองที่อันตรายมากพอสมควรในสายตาใครหลายคน พ่อของเธอถือหุ้นส่วนธนาคารอยู่มากพอสมควรและมีหุ้นอยู่ในบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ส่วนแม่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการขายของเก่าที่หายากและที่มาของแต่ละชิ้นมักจะไม่ค่อยดีเท่าไร เรียกได้ว่ามาจากตลาดมืดและลูกค้าเป็นคนสีเทาซะส่วนใหญ่ แล้วก็เปิดร้านขายเครื่องประดับ อัญมณีและร้านขายสินค้าแบรนด์เนมสำหรับลูกค้าที่ต้องการเปลี่ยนรุ่น ทำความสะอาดหรือฝากขาย
เธอรับหน้าที่ดูแลงานของแม่มานานแล้ว
พี่สิปคอยช่วยสอนตลอด
“ไม่มีพี่แล้วสนุกขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“แต่ก็ลำบากนะ”
“ปรกติฌอนมันตามใจทุกอย่างไม่ใช่รึไง?”
“บางเรื่องก็เกรงใจพี่ฌอนค่ะ”
“งั้นต่อไปพี่จะไปด้วยดีกว่าหนูจะได้อยู่อย่างสบาย ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนพี่ก็จะไปกับยัยหนู”
“ถ้าเป็นนรกล่ะ?”
“ถ้ามีหนูอยู่พี่ก็จะไปอยู่ดี แต่คนน่ารักอย่างหนูน่าจะได้ขึ้นสวรรค์มากกว่าลงนรกนะ”
“สวรรค์ไม่น่าจะรับหนูหรอก หนูทำเลวมาตั้งเยอะ”
“สวรรค์นรกมันไม่มีจริงหรอก ถ้ามีจริงพี่ว่าป่านนี้นรกคงแตกแล้วแหละว่าไหม?”
“นั่นสิ”
“พี่สิปช่วยหาปืนเล็กๆให้หน่อยสิ อยากได้แบบซ่อนที่ต้นขาหรือข้อเท้าก็ไม่มีใครรู้”
“เดี๋ยวนี้ตลาดมืดมันมีคนหาเรื่องเหรอ?”
“แค่เผื่อไว้เฉยๆ”
“หนูเอาแบบทำจากทองเลยดีไหม?”
“หนูชอบสีเงินมากกว่า”
“พรุ่งนี้พี่จะพาไปเลือก”
“ใจดีกับหนูตลอดเลย”
“ก็หนูเป็นว่าที่เมียของพี่นี่”
“บ้า! ใครจะเป็นห่ะ!?”
“ไม่ต้องเขินหรอก ตอนนี้หนูโตแล้ว หนูเป็นเมียได้แล้ว”
“ไม่เอา! หนูกลัวโดนแทง!”
“ของพี่อันเล็กๆไม่เจ็บหรอก”
“เชื่อก็บ้าแล้ว”
คืนนี้ยัยหนูราเชลอารมณ์ดีมากซึ่งมันไม่แปลกเลย ถึงที่ผ่านมาเขาจะทำเหมือนว่าเราคบกันและกันทุกคนออกจากเธอแต่เจ้าตัวไม่เคยเดือดร้อน อันที่จริงเธอดูชอบด้วยซ้ำที่ไม่มีผู้ชายคนไหนมาวอแว เธอไม่ค่อยสนใจเรื่องความรักเท่าไรนั่นอาจจะเพราะเห็นสิ่งที่พ่อแม่ของตัวเองเป็นมั้ง หลังจากแม่ของราเชลเสียชีวิตตอนที่เธออายุสิบแปดปีก็ฝากฝั่งให้พ่อแม่เขาดูแล ก่อนจะหันมามองหน้าเขาแล้วพูดว่าฝากให้ช่วยดูแลอย่างดีที่สุด ในตอนนั้นเขามั่นใจเลยว่าแม่ของราเชลรู้ว่าเขาแอบรักเธออยู่
ไม่รู้เหมือนกันมาเขารักเธอมากี่ปี
รู้แค่รักเธอมาตลอด
เขารู้ใจตัวเองและยอมรับความรักที่ก่อเกิดขึ้นแต่เพราะทุกอย่างไม่เอื้ออำนวยเลย ไม่ว่าจะเป็นอายุของราเชลที่ยังเด็กมาก งานของน้าลียาที่เจ้าของตายไปก็มีฝูงแร้งมารุมทึ้งจนพ่อให้เขาไปออกโรงจัดการดูแล ส่วนอาลีฟถูกป่วนเรื่องงานที่กำลังทำโครงการใหญ่อยู่เลยมาช่วยไม่ไหวและยัยหนูไม่ยอมไปอยู่กับพ่อตัวเองด้วย บ้านของราเชลไฟไหม้หลังจากงานศพของน้าลียาได้แค่สามวัน นั่นเลยทำให้เธอย้ายมาอยู่คฤหาสน์ชั่วคราวประมาณสามเดือนจนได้คอนโดที่ถูกใจและใกล้มหาวิทยาลัย
เขาคือคนที่สอนเธอทุกอย่างทั้งดีและไม่ดี
เขาปกป้องดูแลมาเป็นอย่างดี
“มีคนแอบมองเราด้วยค่ะ”
“จริงเหรอ?”
“เดี๋ยวนี้เซ้นท์ของพี่สิปไม่ทำงานเหรอคะ?”
“ฆ่าเลยดีไหม?”
“ให้คนตามสืบก่อนดีกว่า พี่รันไม่ได้มา พี่ฌอนก็น่าจะหลับ เราสองคนจัดการกันเองไหวไหมคะ?”
“พี่คิดว่าเป้าหมายน่าจะเป็นพี่”
“แต่ว่า…เขาคิดว่าพี่ฌอนเป็นพี่สิป!”
“ถ้าดูจากเงามันก็ใช่”
“คนอุตส่าห์ตกใจนึกว่าจะมีคนตามฆ่าอีกแล้ว”
“ฟังเหมือนเสียดาย?”
“ไม่ค่ะ ช่วงนี้เหนื่อยแล้วก็ขี้เกียจจะมีเรื่องด้วย”
“ได้ข่าวว่าหนูจะจัดประมูลเหรอ?”
“ถูกต้องค่ะ อีกสามเดือนข้างหน้า หนูเตรียมสถานที่เอาไว้แล้ว ของก็ได้มาหมดแล้ว รายชื่อแขกก็พร้อมแล้วเหมือนกัน งานนี้จัดที่เรือสำราญที่จะพาไปเกาะส่วนตัวของหนู ถ้าแขกคนไหนอยากเที่ยวต่อหรือพักผ่อนต่อก็ได้ หรือถ้าแขกคนไหนอยากกลับก่อนกำหนดก็มีเรือกับเครื่องบินพร้อมไปส่งค่ะ นี่เป็นโปรเจคใหญ่เปิดตัวหนูในฐานะเจ้าของราลียาคลับเลยนะคะ หนูตั้งใจทำมากๆใครก็ห้ามมาพังงานเด็ดขาด!”
“เรื่องความปลอดภัยใช้คนของบริษัทพี่นะ”
“ตกลงค่ะ” เธอยื่นมือไปจับมือกับเขาเพราะนี่คือการตกลงเรื่องงานที่เร็วมาก งานประมูลที่กำลังจะเกิดขึ้นค่อนข้างใหญ่มากเกินอายุยี่สิบสองปีของเธอไปไกลเลยล่ะ งานนี้เป็นงานที่จัดแบบส่วนตัวที่มาได้เฉพาะแขกที่ถูกเชิญไปเท่านั้น เธอต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมไม่ว่าจะเป็นด้านความบันเทิง ความสะดวกสบายและความปลอดภัยที่สำคัญที่สุด คนที่จะใช้ดูแลก็มาจากบริษัทของพี่สิปยิ่งทำให้มั่นใจมากขึ้นกว่าเดิม
เขาขายอาวุธและมีบริการดูแลความปลอดภัย
ฝีมือของพวกเขาน่ะเก่งมาก
“พี่จะให้คนไปส่งหนูขึ้นห้อง พี่จะล่อมันไปจัดการเอง”
“นึกว่าจะให้หนูช่วยซะอีก”
“พึ่งกลับมาก็ควรพักผ่อนสิ”
“ห้ามมีแม้แต่รอยช้ำนะ ไม่งั้นหนูจะ…ไม่เจอพี่สิปจนกว่ารอยช้ำจะหาย”
“ใจร้ายนะเราเนี่ย!”
“ให้ใจดีกับคนอย่างพี่สิปได้ไงไหวคะ”
สิปปกรยิ้มกว้างแล้วหันไปพยักหน้าเบาๆเรียกคนมาพายัยหนูของเขาไป ส่วนใครที่มันกำลังหาเรื่องใส่ตัวก็ถึงเวลาต้องจัดการก่อนจะบานปลายไปมากกว่านี้แล้ว ตอนนี้คนที่สำคัญมากกลับมายิ่งต้องทำทุกอย่างให้ปลอดภัยแม้จะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยก็ตาม ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเปลี่ยนไปทันทีเมื่อยัยหนูเดินออกไปจากที่นี่และคนที่มันแอบมองยังคงนิ่งอยู่
ถ้ามันทำอะไรเขาไม่ได้ก็อาจจะเล่นงานยัยหนู
ใครๆก็คิดว่าเขากับราเชลคบกัน
“มันจ้องมองตลอดเวลาแต่ไม่ลงมือทำอะไร ผมว่ามันคงจะมาสังเกตการณ์ก่อน”
“จับเป็น”
“จะเค้นคอเองเหรอครับ”
“กูไม่ได้เรียกมึงมาเพื่อให้มาถาม!”
รันก้มหน้าแล้วแอบยิ้มเล็กน้อยเพราะปรกติแล้วคุณสิปปกรไม่ใช่คนใจร้อนแบบนี้เลยด้วยซ้ำ ปรกติแล้วเป็นคนที่สามารถรอดูเชิงก่อนได้ แต่ครั้งนี้ส่งข้อความไปตามเขาตั้งแต่บ่ายให้สืบเงียบๆ เขากำลังจะกลับก็ส่งข้อความตามให้มันที่นี่ต่อโดยใช้ตัวเองนั่งล่อเหยื่อและให้คนพาคุณหนูราเชลไปส่งที่ห้อง
อยู่มาครึ่งปีแทบไม่มีเรื่อง
คุณหนูราเชลกลับมาก็มีเรื่องทันที
- Writer
