บทที่ 9 หลินกุ้ยเฟยขายหน้า
สวีมู่หรงไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของสวีหลงเยียน เขาเองก็รู้สึกเมื่อยล้าไม่น้อย จึงให้ขันทีเฒ่าพาไปยังตำหนักที่จัดเตรียมเอาไว้ เขาจัดการอาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ แล้วจึงทิ้งตัวนั่งลง เขาเอนศีรษะพิงกับขอบหน้าต่างสายตาจ้องมองไปยังทะเลสาปที่มืดมิดในยามค่ำคืน
คงเพราะอยู่แต่ฝั่งชายแดนที่แห้งแล้งและทุรกันดาร ทำให้ชายหนุ่มมีสีผิวที่คล้ำอย่างเห็นได้ชัด แต่ใบหน้าที่งดงามราวกับเซียนสวรรค์ก็ยังคงโดดเด่น ดวงตาคมดุจเหยี่ยว คิ้วที่คมเข้มขมวดมุ่นเข้าหากันเล็กน้อย เขาทอดถอนใจอย่างนึกไม่ตก
ยังไม่ทันได้สารภาพรักต่อเจ้า เจ้าก็เข้าวังมาเป็นสนมของเสด็จพี่เสียแล้ว
เฟิ่งฟางเซียนรักแรกของข้า
รุ่งเช้าที่อากาศแจ่มใส สวีหลงเยียนลืมตาตื่นขึ้นมา เขารู้สึกสดชื่นไม่น้อยที่ได้นอนหลับเอาแรงอย่างเต็มที่ สายตาของเขามองไปเฟิ่งฟางเซียน นางนอนหันศีรษะไปที่ปลายเตียง ส่วนเท้าของนางพาดอยู่บนลำตัวของ
