คุณนายสมรแอบลอบยิ้มออกมาหลังได้ยินประโยคเย้าแหย่ของลูกชายหัวแก้วหัวแหวน เธอก็ปรารถนาจะให้คนที่มาดูแลหญิงสาวตรงหน้าคือเจ้าตัวดีข้างกาย
“ดูลูกชายป้าสิหนูเอย หลงตัวเองเสียจริง”
เจ้าเอยทำได้เพียงส่งยิ้มแห้งๆ กลับไปแม้ว่าเธอจะแอบเห็นด้วยกับคำพูดเมื่อครู่ ตั้งแต่เกิดมาหญิงสาวยังไม่เคยพบเจอผู้ชายคนที่ไหนจะเฟอร์เฟคได้เท่าคุณมังกร เขามีเสน่ห์ล้นเหลือแถมยังเป็นเจ้าของกิจการใหญ่โต ยังไม่รวมความเก่งและฉลาดอีก
“ก็เพราะผมไม่มีใครให้หลง ก็ต้องหลงตัวเองแบบนี้”
คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากแน่นอยากจะตะโกนป่าวๆ ออกไปว่าคนที่หลงชายหนุ่มจวนจะคลั่งคือเธอที่ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้
เอยค่ะหลง เอยค่ะ!
“พวกผมว่านางฟ้าที่ไหนยืนอยู่ คุณป้าสมรคนสวยนี่เอง!”
เสียงดังฟังชัดดังไปทั่วบริเวณจนแขกในงานต่างพากันลอบมอง ใบหน้าของหญิงมีอายุที่ยังคงความสวยเอาไว้ไม่สร่างยกยิ้มขึ้นมาอย่างชอบใจกับคำทักทายของหนุ่มๆ
“แหม ปากหวานไม่เปลี่ยน
