ใช้เวลากว่าหนึ่งวันเต็มๆ ในการเดินทางเลือกซื้อของ เจ้าเอยและสามหนุ่มนั่งอยู่ภายในร้านอาหารพื้นเมืองของจังหวัดเพื่อพักรับประทานอาหารในช่วงเย็น
“ได้ของครบแล้วใช่ไหมครับเอย”
“ครบแล้วค่ะคุณมังกร ที่เหลือคุณนายสมรจะให้คนพามาส่งที่รีสอร์ตก่อนถึงวันงาน”
“แล้วนี่มึงบอกพวกเพื่อนคนอื่นๆ หรือยัง”
ฉลามตักอาหารเข้าปากพร้อมเอ่ยถาม เดิมทีพวกเขาไม่ได้คบเป็นเพื่อนแค่สองคนทว่ายังมีคนอื่นๆ ที่รู้จักและสนิทสนม แต่พอโตขึ้นก็ต่างพากันแยกย้ายไปทำงานคนละทิศละทางทำได้เพียงติดต่อผ่านเครื่องมือสื่อสาร
“บอกแล้ว อันที่จริงกูก็ไม่ได้อยากบอกหรอก ขนาดมึงคนเดียวก็รำคาญจะตายห่าอยู่แล้ว”
“พูดได้เหี้ยมากครับ”
เจ้าเอยแอบลอบยิ้มออกมาหลังได้ยินเพื่อนสนิทปะทะฝีปากกันอย่างเมามัน เป็นจังหวะเดียวกันที่มีกลุ่มคนปริศนาเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่โต๊ะ
“บังเอิญจังเลยนะครับที่ได้เจอกันกับคุณมังกรที่นี่”
ใบหน้าหล่อของมังกรเงยขึ้นมองด้ว
