มังกรวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้าอย่างเช่นเคยจนติดเป็นนิสัย พร้อมลอบมองร่างสูงกำยำข้างกายที่เคยรับปากว่าจะอยู่แค่ไม่กี่วันทว่าปาไปหนึ่งเดือนแล้วที่เจ้าตัวกินนอนอาศัยอยู่ที่บังกะโลในรีสอร์ตของเขาอย่างหน้าด้านๆ
“วันนี้มีอะไรกินบ้างวะ หิวชะมัด”
เสียงครวญครางเกินความเป็นจริงดังขึ้น ด้านอย่างที่เขาพร่ำด่ามันไม่มีผิด มาอยู่ฟรีกินฟรีไม่พอยังขยันสร้างความรำคาญใจให้เขาไม่เว้นในแต่ละวัน
“เมื่อไหร่จะไสหัวออกไปจากรีสอร์ตกู”
“อีกไม่นานหรอก”
“มึงพูดแบบนี้มาเดือนหนึ่งแล้วไอ้ฉลาม”
“ว้าว หอมกลิ่นอาหารจนท้องร้องไปหมดเลย”
เจ้าของรีสอร์ตถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างเอือมระอาหลังเห็นเพื่อนสนิทรีบวิ่งเข้าไปสำรวจภายในครัวที่แม่บ้านกำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมอาหารเช้า มันอัธยาศัยดีจนสนิทกับทุกคนมากกว่าเขาที่อยู่มานานเสียอีก
“คุณฉลามไปนั่งรอที่โต๊ะนะคะเดี๋ยวป้าให้หลานสาวยกอาหารไปให้”
“รับทราบครับผม”
ฉลามยกยิ้มกว
