จันทร์งามเตรียมน้ำอบและพวงมาลัยเสร็จ เป็นจังหวะเดียวกันที่คนเป็นน้องอย่างจำปีกลับมาจากตลาด สภาพของบ่าวไพร่ที่ติดตามไปด้วยกันบอบช้ำทั่วทั้งร่างกายทำเอาเธอและมารดาตกใจไม่ใช่น้อย
‘เกิดเหตุใดกันแม่จำปี!’
เจ้าเอยชะงักทันหวังเมื่อได้ยินเสียงและเห็นหน้าคุณหญิงของบ้านที่เหมือนกับคุณนายสมรอย่างเป็นกับคนคนเดียวกัน
‘ใจเย็นๆ ก่อนหนาเจ้าคุณแม่’
จันทร์งามรีบห้ามมารดาที่เผลอตวาดถามน้องสาวเสียงดังลั่นด้วยความเป็นห่วง
‘แม่เตือนแล้วหนามิให้ออกไปเที่ยวเล่นที่ตลาด’
‘ลูกขอประทานอภัยเจ้าค่ะ’
จำปีรีบยกมือไหว้เพื่อขอโทษขอโพยผู้เป็นมารดา เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นครั้งหน้าเธอก็คงไม่กล้าไปเดินเที่ยวชมตลาดอีกเช่นกัน
‘วันๆ เอาแต่เที่ยวเล่น แม่คิดเอาไว้เชียวหนาว่าจะต้องเกิดเรื่องเข้าสักวัน’
‘ไปอาบน้ำอาบท่าเถิด’
จันทร์งามหันไปพูดกับน้องสาวเพื่อหลบเลี่ยงการถูกทำโทษและตักเตือน ก่อนจะเกลี้ยกล่อมเจ้าคุณแม่ให้ใจเย็นลง
