เจ้าเอยนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงเท่าไหร่ก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ ร่างบอบบางลุกขึ้นเพื่อเดินออกไปสูดอากาศด้านนอกระเบียงบ้าน
ดวงตากลมโตมองเห็นเจ้าของรีสอร์ตนั่งจิบกาแฟอยู่บนโต๊ะ สายตาของเขาจับจ้องทิวทัศน์เบื้องหน้าที่ยังคงมีไฟสว่างส่องอยู่น้อยนิด ขนาดมองไม่ชัดหญิงสาวยังเห็นความหล่อเหลาแพร่กระจายไปทั่ว
“ทำไมยังไม่นอน”
มังกรละสายตาหันมาสนใจคนตัวเล็กที่เดินถือตะเกียงเข้ามาหา ก่อนจะเห็นสาวเจ้าทรุดนั่งลงตรงหน้าแถมยังหอบลมเย็นๆ เข้ามาจนสัมผัสได้
“นอนไม่หลับค่ะ แล้วคุณมังกรล่ะคะ”
“เหมือนกัน เลยออกมาจิบกาแฟ”
“นอนไม่หลับแล้วออกมาจิบกาแฟเหรอคะ”
“อืม แปลกเหรอ”
ชายหนุ่มถามด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้เห็นสีหน้าแปลกใจเมื่อเห็นเขาดื่มกาแฟดำในยามที่นอนไม่หลับ
“เอยเห็นยอดจองของแขกที่จะเข้ามาพักแล้วค่ะ เยอะจนลากยาวไปปีหน้าเลยทีเดียว”
อีกสองเดือนข้างหน้ารีสอร์ตที่วังน้ำเขียวก็เปิดให้เข้าใช้บริ
