มังกรอุ้มร่างบอบบางของหญิงสาวมานอนลงบนโซฟา มือหนารีบปลดกระดุมเสื้อออกเล็กน้อยเพื่อให้เธอคลายความอึดอัด ก่อนจะหันไปรับยาดมและผ้าเย็นๆ จากมือขวาคนสนิทมาซับบนใบหน้าสวย
“เอยครับ”
พยายามเรียกคนตัวเล็กพร้อมใช้มือแตะเบาๆ ลงบนแก้มนุ่มนิ่ม เขาร้อนใจขึ้นมาเสียอย่างนั้นหลังไม่มีวี่แววว่าคนตรงหน้าจะได้สติฟื้นขึ้นมา
“พ่อคนนั้นเป็นห่วงแม่เจ้าเอยมากเชียวหนา”
จำปีนั่งทอดขาอยู่บนพนักโซฟาข้างๆ แม่เจ้าเอย เธอยิ้มน้อยๆ ออกมาหลังเห็นสีหน้าเคร่งเครียดระคนตกใจของชายหนุ่ม หญิงสาวรู้อยู่เต็มอกว่าคนที่นอนหลับตาแน่นแกล้งเป็นลมเพื่อหนีความอาย
“ตื่นขึ้นมาเถิดแม่เจ้าเอย”
ลมเย็นๆ พัดผ่านจนขนแขนลุกซู่ เจ้าเอยได้ยินชัดทุกประโยคจากตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพนี้ คอยดูนะได้พูดคุยกันเมื่อไหร่เธอจะด่าให้ยับเลย ด่าให้เสียผีแน่นอน
เปลือกตาค่อยๆ ลืมขึ้นก่อนจะแสร้งทำหน้าสะลึมสะลือคล้ายคนเป็นลมได้อย่างแนบเนียน สิ่ง
