“สายธาร ผู้ชายนั้นนัั้นมัน....” พริ้งมองไปยังกำปั้นที่เพิ่งเดินผ่านเราไป “นี่สายธารแกเห็นมั้ยว่าเขามากับผู้หญิงน่ะ”
“พริ้ง ! แกฟังนะ” ฉันเรียกสติพริ้งกลับมา “ฉันกับเขาเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราแค่พลาด เราไม่ได้รักกัน”
พริ้งถอนหายใจออกมาเบา ๆ จากนั้นก็พยักหน้ารับรู้ในสิ่งที่ฉันบอก
“แกไม่ได้คิดอะไรกับเขาจริง ๆ ใช่มั้ย ?” จู่ ๆ พริ้งก็ถามขึ้นมาเหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่ ฉันเหมือนกับคนที่รู้สึกกับเขางั้นหรอ
“ไม่ ฉันไม่เคยคิดจะชอบเขา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีลูกด้วยกัน” ฉันตอบไปอย่างมั่นใจ ในตอนนี้ฉันแค่สับสน แต่ฉันมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองว่าฉันจะไม่มีวันรักเขาแน่ ๆ ต้องห้ามรักเขา
“บอกตามตรงฉันคิดมาตลอดว่าแกคบกับเขา” พูดจบพริ้งก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “แต่ดูเหมือนเขาจะมีแฟนแล้วนะ แกจะเอายังไง”
“ฉันคงต้องคุยกับเขาอีกครั้งเรื่องนี้ แค่ตอนนี้น่ะ เลิกพูดถึงเขาเถอะ”
ฉันพูดปัด ๆ ไป เพราะไม่อยากจะไปคิ
