“ฉันไม่เลือก” ฉันตอบเขา
“ได้” กำปั้นพยักหน้าสองสามครั้งก่อนจะก้มหน้าล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงอีกครั้ง ฉันรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังคิดจะทำอะไร มันทำให้ฉันนั่งไม่ติดกับที่แล้วตอนนี้
ถึงกับต้องลุกขึ้นพุ่งตัวไปคว้าจับมือของกำปั้นเอาไว้ ในมือของเขาถือโทรศัพท์อยู่ เขามองหน้าฉันแล้วเลิกคิ้วขึ้นถามแทนคำพูด
“ทะ ที่ฉันบอกว่าไม่เลือก คะ คือฉันยังไม่พร้อมจะบอกใคร...” ฉันไม่มีทางเลือกจริง ๆ เลยต้องพูดออกไปแบบนี้ เพราะถ้าเขากดโทรออกไปบอกพ่อ ทุกอย่างต้องแย่แน่ ๆ
“จะช้าจะเร็วพ่อแม่เธอก็ต้องรู้”
“อื้อ ฉันรู้ ตอนนี้อย่าเพิ่งบังคับกันได้มั้ย” ฉันส่งสายตาอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเขา ถ้าไม่มีเรื่องบ้านี่ฉันคงไม่ต้องยอมเขาขนาดนี้หรอก
“ได้” กำปั้นรับปาก ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เขายอมรับฟังฉันบ้าง
“อาทิตย์หน้าเธอต้องไปบอกครอบครัวเธอกับฉัน” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้หายใจหายคอสะดวกก็ต้องใจหล่นวูบลงไปกองก
