ฉันลอบกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ด้วยความที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งบวกกับใบหน้าที่เคร่งขรึมมันทำให้ฉันใจคอไม่ดีแล้วเวลานี้
“เธอเป็นคนเข้าใจอะไรยากตั้งแต่เมื่อไหร่” กำปั้นพูดค้อนฉัน ทำไมเขาดูไม่ตกใจเลยสักนิดถ้าฉันท้องจริง ๆ หรือว่าเขาจะคิดว่าไม่ใช่ลูกของเขาแบบนั้นใช่มั้ย
ฉันกำมือแน่นจนเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสียงหังใจของฉันตอนนี้มันกำเสียงเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง ฉันไม่ได้ปักใจเชื่อเขาเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ที่เขาบอกว่าฉันท้อง แต่ถ้าฉันเกิดท้องขึ้นมาจริง ๆ ฉันคิดไม่ออกเลยว่าฉันจะเอายังไงต่อ
“เงียบ” เสียงทุ้มของคนที่ยืนข้าง ๆ พูด กำปั้นเอียงคอมามองฉันก่อนที่เขาจะเลิกคิ้วขึ้น “ดีใจ ?”
“นี่ !! เอาสมองที่ไหนมาคิดว่าฉันดีใจ” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ พร้อมกับตวาดใส่หน้าเขา “ฉันต้องการจะตรวจอีกครั้ง”
ฉันบอกสิ่งที่ฉันต้องการออกไป แน่นอนว่าฉันจะไม่ยอมเชื่ออะไรง่าย ๆ แน่ ถ้าฉันไม่ได้ยินกับหูตัว
