วันต่อมา เป็นไปตามที่กำปั้นพูดว่าวันนี้เขาจะไม่อยู่ และจะไม่อยู่อีกสามวัน รู้สึกว่าห้องมันแปลกไปทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างภายในห้องมันยังถูกจัดเอาไว้ที่เดิม ก็แค่เขาไม่อยู่เอง....
ฉันถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะมองออกไปนอกระเบียงห้องอย่างใจลอย ในใจมันอยากจะรีบ ๆ หย่า ก่อนที่ความรู้สึกของฉันมันจะถลำลึกไปมากกว่านี้
หรือฉันควรจะกลับบ้านมันวันนี้เลย แล้วไม่กลับมาอีกจนกว่าจะเปิดเทอม เฮ้อ!! แล้วคิดว่าจะหนีพ้นงั้นสิ อย่างกำปั้น เขาได้ตามฉันไปที่บ้านแน่ ๆ
กริ่ง ~ สายโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น เป็นพริ้งที่โทรเข้ามา
( แก ~ เปิดประตูห้องหน่อย )
( แกอยู่ไหนพริ้ง )
( ก็หน้าห้องแกนี่ไง มาเปิดเร็ว ๆ )
ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องดู สรุปพริ้งมันยืนอยู่หน้าห้องจริง ๆ ด้วย
“หื้อ ทำไมห้องแกเหม็นอับกลิ่นบุหรี่จัง” พอเข้ามาพริ้งมันก็ท้วง คนที่ไม่สูบบุหรี่จมูกจะเร็วต่อกลิ่นอยู่แล้ว แถมตอนนี้พริ้งก็มองฉันแปลก ๆ
“อ
