เหอซิงขบกรามแน่น แต่ฟ้าดินช่างเป็นใจเสียเหลือเกิน! ริมขอบผาไม่สามารถรับน้ำหนักการโถมตัวของมันได้ ก้อนดินปริแตกหล่นลงสู่เบื้องล่าง ส่งผลให้ม้าสีหมอกและผู้ที่ขี่หลังมันตกลงสู่ความมืดมิดอย่างรวดเร็ว
ตูม!!
เสียงน้ำแตกกระจายมาพร้อมกับความความหนาวเย็นที่โถมเข้าใส่ร่าง ร่างบางรีบแหวกว่ายเพื่อพาตนเองขึ้นสู่ผิวน้ำ เมื่อขึ้นมาสำเร็จก็หันไปมองรอบๆ ปรากฏว่านางตกลงมาสู่แม่น้ำสายหนึ่ง ครั้นแหงนหน้าขึ้นไปมองหน้าผาสูงก็พบว่ามันสูงมากจนมองไม่เห็นยอด
ร่างที่เปียกชุ่มไปทั้งตัวพยายามมองหาสัตว์ร่างใหญ่ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เห็นแม้แต่เงา ในขณะนั้นเองที่คำพูดของลุงผู้เฝ้าคอกม้าดังขึ้นมาในห้วงความคิด
‘ปกติแล้วม้าจะว่ายน้ำไม่เป็น ยกเว้นบางกรณีที่เท้าของมันสามารถเหยียบถึงพื้นแล้วดีดกายได้จนดูเหมือนกำลังว่ายน้ำอยู่...’
เหอซิงรีบกระโจนขึ้นไปบนฝั่ง กวาดตามองหาเถาวัลย์ที่พอจะใช้งานได้ ก่อนจะจัดการผูกปลายด้านหนึ่งเ
