“ปีที่แล้วก็มีเหตุการณ์คล้ายๆ กันเกิดขึ้นในการแข่งขันรอบยี่สิบคนสุดท้าย ตอนที่ข้าออกมาจากสนามก็เห็นว่ามีคนหนึ่งโดนทหารหิ้วปีกออกไป คนรอบกายต่างบอกว่าเขาต้องรับโทษที่กล้ามาโกงในงานของท่านอ๋องหวัง” กล่าวจบก็ขยับตัวออกห่างแล้วยิ้มร่า ประหนึ่งว่าเมื่อครู่นี้ไม่ได้พูดอะไร
“รอบหน้าอย่าออมมือให้ข้าเหมือนที่ทำไปเมื่อครู่นี้เป็นอันขาดเชียว” เขาเอ่ยกลั้วหัวเราะขณะที่แววตาจริงจังหมายมั่น เหอซิงในคราบหันชงเย่าเห็นดังนั้นก็ตีสีหน้าเรียบเฉย
“ดูก็รู้ว่ารอบแรกเจ้านำโด่งเห็นๆ ม้าของเจ้ามีฝีเท้าเยี่ยมยอด เจ้าไปหามาจากที่ใดกัน” เขาถามด้วยสีหน้าใคร่รู้ แต่ผู้โดนถามกลับทำสีหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่เดียว ก่อนที่ใบหน้าจะฉาบด้วยรอยยิ้มบางๆ ดั่งเคย
“หากชนะข้าได้แล้วข้าจะบอก”
พูดคุยกันสักพักทั้งคู่ก็หันหน้ากลับไปสนใจการแข่งขันกันต่อ ทั้งสองผลัดกันเดาว่ารอบนี้ผู้ใดน่าจะเป็นผู้ชนะ หลายครั้งที่มีความคิดเห็นตรงกัน
โดย
