ยามนี้เวลาเที่ยงตรง พอหญิงสาวเข้าใกล้สำนักเจ้าศาสตรามากยิ่งขึ้นก็ได้กลิ่นหอมของอาหาร ด้านหน้าประตูใหญ่ของสำนักมีฝูงชนยืนเข้าแถวอย่างหนาแน่น มีโต๊ะไม้สี่ตัววางเรียงกัน ด้านหลังแต่ละโต๊ะมีหม้อขนาดใหญ่อีกสองหม้อ ศิษย์สำนักเจ้าศาสตรากำลังตักข้าวต้มแจกจ่ายให้ชาวบ้านอย่างกระตือรือร้น ทุกคนต่างมีหน้าที่ คอยจัดแถว ช่วยประคองชาวบ้านที่ไร้เรี่ยวแรง ทั้งยังตักข้าวต้ม แม้ว่าหม้อทั้งสองจะร้อนเพียงใด ทว่าคนตักก็ยังคงยิ้มอย่างสดใส ไม่แม้แต่จะปริปากบ่น
นางตัดสินใจหยุดพักแถวชายป่าใกล้ๆ สำนัก เพราะไม่อยากเข้าไปรบกวนศิษย์ทั้งหลายที่กำลังยุ่ง ปล่อยให้อาชาสีน้ำตาลเล็มหญ้าบริเวณใกล้ๆ ก่อนจะกระโดดขึ้นไปนั่งบนต้นไม้ เมื่อสังเกตจากมุมสูง สายตาก็สะดุดเข้ากับชายหนุ่มผู้มีหน้าคมคาย ซึ่งยืนอยู่ตรงตำแหน่งหน้าประตูทางเข้าสำนัก คอยชี้นิ้วสั่งกำกับการทำงานของศิษย์แต่ละจุดอย่างขะมักเขม้น เขาโตขึ้นกว่าครั้งล่าสุดที่เจอกัน
