เรื่องเล่าที่เขาบอกว่าเด็ด

เพื่อนกันทำกันเเบบนี้หรอ 4

ตอนเช้า 10 โมง

เเฟรงค์ที่ตื่นมาด้วยรอยยิ้มหน้าบานที่ดูเเล้วมีความสุขมากๆ เขาลงไปซื้อข้าวมันไก่ร้านประจำของเขา เเละซื้อมาเผื่อร่างบางที่นอนจมอยู่ที่เตียงด้วย วันนี้เขาไม่ไปเรียน เพราะอยากอยู่เเกล้งไ*****อที่นอนโทรมอยู่บนห้อง

"งื้ออ" ฟักทองตื่นขึ้นมาด้วยความปวดเมื่อยทั้งตัวเขาขยับตัวนิดเดียวก็ร้าวไปหมด ฟักทองมองไปรอบๆห้องเพื่อหาใครบางคนเเต่กลับไม่เจอ สงสัยคงจะไปเรียนเเล้ว เขาจึงล้มตัวนอนต่อ

เเอ๊ดด!!

เสียงประตูเปิดออกพร้อมกังเเฟรงค์ที่เดินถือถุงข้าวเข้ามาเขานำไปจัดใส่จานเเละเดินถือเข้าไปในห้องนอนที่ฟักทองหลับอยู่

"ตื่น....ไ*****อตื่น" เขาเขย่าตัวร่างบางไปมาเพื่อปลุกมากินข้าว

"งื้ออจานอนน!!!"

"อย่าดื้อตื้น!"

"ไม่!!!"

"ถ้าไม่ตื่นกูจะเอามึงอีกสักรอบดีไหม"

พรึบ

ฟักทองที่ได้ยินรีบดีดตัวขึ้นนั่งทันที เขาไม่ยอมให้ทำอีกรอบหรอก ขืนยังทำเขาได้ตายคาอกเเน่ๆ

"กินข้าว"

"งื้มม ....เเล้วไม่ไปเรียนหรอเนี่ย"

"ไม่อะอยากอยู่กับมึง"

"ห้ะ!!"

"ทำไมนี่ก็ห้องกู กูจะอยู่ไม่ได้มั้ง"

"อืม" ฟังทองรับจานข้าวที่ใส่ข้าวมันไก่มากิน เขาซัดจนหมดจานไม่เหลือข้าวสักเม็ดเมื่อคืนเสียพลังงานไปเยอะ

หลังจากกินอิ่มเเฟรงค์ก็นำจานไปเก็บเเล้วเดินเข้ามานอนลงบนเตียงกอดเอวร่างบางเอาไว้

"มึงทำตัวเเปลกๆนะ"

"เเปลกยังไง"

"ปกติมึงชอบเเกล้งกูเกลียดกูนิ"

"อืม..."

"อืมอะไรมึง .....กูเเม่งไม่เข้าใจเลยทำไมต้องทำกูขนาดนี้ด้วย"

"หุบปากดิจะนอน!!"

"เอ้า ไอ้เหี้ยไม่ต้องมากอดกูเลยนะ"

"ขอโทษ"

"เนี่ยมึงเเปลกๆ"

"อืม....กูคิดบางอย่างได้เมื่อคืน"

"คิดไร"

"ไม่บอก.."

"งั้นก็อย่ามากอดกู"

"เห้ออ....กูชอบมึงนานเเล้วนานเเล้วด้วย"

"ห้ะ!!!!! สมองมึงกลับหรอไอ้เเฟรงค์"

"ชอบจึงๆตลอดเวลาที่ผ่านมาที่กูเเกล้งมึงกูเเค่กลบความรู้สึกที่กูมีกับมึง "

"มึงปัญญาอ่อน ...เเล้วที่ให้กูมาเอากับมึงเพราะมึงชอบกูเเละอยากเย็ดกูว่างั้น"

"อืม"

"อะ...ไอ้ชั่วเอ้ย!!!?!!" ฟักทองกำมือเเล้วทุบรัวไม่ยั้งใส่ร่างสูงด้วยความโกรธ จนลืมความเจ็บปวดตัวไปเป็นปิดทิ้ง

ตุบๆ

ตุบ

"โอ้ยๆ....มึงเอาใหญ่เลยนะไ*****อ"

"มึงทำกูเจ็บเเสบนักนะ ...ไอ้ชั่ว!!!!"

"ขอโทษ..โอ้ยๆยอมเเล้ว"

"มึงพึ่งมาสำนึกได้หรอห้ะมึงเเกล้งกูมาตั้งปีกว่า ไอ้สัส"

"ขอโทษ"

"ตบหลังเเหวนดีไหมห้ะ...เออไอ้สัสเเม่กูเป็นห่วงเเล้วมั้งไม่ได้กับบ้านเนี่ย"

"กูโทรคุยกับเเม่มึงเเล้วไม่ต้องห่วง"

ร่างสูงดึงตัวร่างบางนอนลงตามลงมาเเล้วกอดซุกร่างบางเอาไว้ด้วยความรู้สึกที่หัวใจพองโต ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขานั้นชอบร่างบางมาก ทั้งเรียนเก่งน่ารัก ผิวขาวเนียนตัวเล็กน่าถนุถนอม เเต่เขานั้นไม่ได้เป็นเกย์จึงพยามกลบเกลือนความรู้สึกตัวเองด้วยการสร้างเรื่องเพื่อเเกล้งร่างบาง ทั้งปล่อยข่าวปลอมทั้งทำร้าย เเต่เมื่อคืนที่เขาได้มีอะไรกับร่างบางเขานั้นรู้สึกอยากกอดคนตรงหน้าอย่างงั้นทั้งคืน อยากมีอะไรด้วย อยากจูบ อยากหอม เขาจึงมานอนคิดพิจารณาเเล้ว เขาไม่ควรจะทำร้ายจิตใจของร่างบางอีกต่อไป ปล่อยความรู้สึกที่มีให้เป็นธรรมชาติ เขาชอบฟักทองชอบมากๆ

"มึง..." เเฟรงค์เรียกฟักทองเสียงอ่อย

"อะไรเเละทำเสียงอะไรมึง"

"กุถามอะไรอย่างดิ เกลียดกุไหมที่ทำร้ายมึง"

"เกลียด...ไอ้สัสเเกล้งกู"

คำตอบของร่างบางทำให้ร่างสูงกลืนคำถามต่อไปที่จะถามทันที

"จะถามว่ากูชอบมึงไหมว่างั้นเถอะ"

"มึง..มึงรู้ได้ไง"

"สีหน้ามึงออก ขำวะ555 คนหน้าโหดนิ่งๆอย่างมึงจะมีมุมเเบบนี้"

"เออ กูเป็นเเค่กับมึงอะเเหละ"

"ถึงมึงจะเเกล้งกูก็เถอะ เเต่เมื่อรู้ความจริง กูก็ไม่ได้อะไรหรอก เพราะถ้ากูตัวใหญ่เท่ามึงกูก็สู้มึงได้ 555"

"หึๆ...น่ารักจิงนะมึงอะ"

"อยู่เเล้ว..."

"เเล้วคำตอบมึงว่าไง "

"คำตอบอะไรหรอไม่รู้ มึงถามอะไรกูอะไม่เห็นมี้"

"อย่ากวนตีนมึงก็รู้กูจะถามอะไร

"อืม ให้มันเรื่องของเวลาเเล้วกันไม่สามารถตอบได้"

"งั้นกูจะจีบมึง...วันไหนที่มึงชอบกูก็บอกกูด้วยนะ "

"อื้มเดียวบอกเเต่ตอนนี้ขอเกลียดก่อนละกัน อีกอย่างท้าจีบกูมึงต้องปกป้องกูจากผลงานมึงที่ทำให้คนเกือบครึ่งโรงเรียนเกลียดกูด้วย"

"อืมกูขอโทษนะ"

หึๆ ร่างบางยิ้มออกมาอย่างชนะ เขาคิดไว้เเล้วว่าเเฟรงค์มันต้องชอบเขาเเน่ๆ

ต่อไปนี้จะเอาคืนให้สาสมเลยยย!!!!