สภาวะคลั่งเธอ

ตอนที่ 1

ท่ามกลางความวุ่นวายของสนามแข่งรถชื่อดังฟีฟ่านั่งกับเพื่อนในห้องวีไอพีมองรถขับด้วยความเร็วสูงแข่งด้วยความตื่นเต้น เงินพนันวันนี้ค่อนข้างสูงพอสมควรแต่นั่นก็ไม่ทำให้หวั่นใจเพราะเขาจะลงขับเองในฐานะเจ้าของร้านแต่งรถชื่อดังเป็นการส่งท้ายก่อนเข้าทำงานในบริษัทตามที่พ่อแม่ต้องการ

"กูไปแล้วนะเว้ย"

"ห้าล้าน"

"เหอะ! คืนนี้เตรียมฉลองได้เลย"

"เพื่อนกูนี่มันเท่จังวะ!"

ฟีฟ่าหยิบหมวกกันน๊อคสีดำสนิทราคาหลักแสนสัญชาติญี่ปุ่นเดินออกไปพร้อมลูกน้องที่เข้ามาตามเพราะถึงเวลาต้องเตรียมตัวก่อนลงแข่งแล้ว ในวันนี้แดดร้อนจัดมากทำให้รู้สึกไม่สบายตัวแค่เดี๋ยวได้ลงแข่งเมื่อไรความสนุกก็จะทำให้เขาลืมทุกอย่างแล้วมุ่งหน้าสู่การเป็นที่หนึ่งเท่านั้น

ช่วงก่อนหน้านี้เขาลงแข่งบ่อยมากเพราะโปรโมทร้านแต่งรถจนมีชื่อเสียงลำดับต้นๆถึงได้ลดการแข่งลงแล้วอีกส่วนคือเมื่อปีที่แล้วเกิดอุบัติเหตุในระหว่างแข่งขันแม่เลยยื่นคำขาดให้เข้าไปทำงานที่บริษัทและห้ามแข่งรถอีกเด็ดขาดดังนั้นนี่จะเป็นสนามสุดท้ายที่ต้องได้เป็นที่หนึ่งเท่านั้น

เงินห้าล้านที่พนันกับอีกแก็งถือว่ามากพอสมควรแต่เขามีประสบการณ์มากพอจะไม่แพ้ใครในวันนี้หรอก คืนนี้เพื่อนจองโต๊ะที่ร้านเหล้าประจำเตรียมฉลองแล้วรับรองว่าสนุกแน่บางทีอาจจะเมาตื่นมาอีกทีตัวล้อนจ้อนมีผู้หญิงข้างกายเหมือนที่เคย

เหอะ! คนอย่างเขานะไม่เหมาะกับความรัก!

การแข่งขันเต็มไปด้วยเสียงเชียร์ดังลั่นสนามแข่งและความกดดันมากมายผสมเข้ากับความสนุกได้อย่างไม่น่าเชื่อ รถขับด้วยความเร็วสูงไปตามเส้นทางที่กำหนดไม่นานก็เข้าสู่เส้นชัยพร้อมเสียงเชียร์ดังลั่น ฟีฟ่าลงจากรถถอดหมอกกันน๊อคส่งให้ลูกน้องพร้อมทั้งรับน้ำมาดื่มด้วยความกระหายและโคตรร้อนฉิบหาย

"ไอ้เหี้ยมึงชนะได้ไงวะ!?" ว่านเดินมานั่งมองเพื่อนที่ยังดื่มน้ำไม่หยุดแล้วยังล้างหน้าให้หายร้อนอีก

"พวกแม่งหน้าเสียเลยวะอุตส่าห์โม้กับกูไว้ซะดิบดี นี่มึงรู้ป่ะไอ้เหี้ยน่านเกือบหยิบขวดเหล้าฟาดแม่งแล้วนะเว้ยโคตรขี้โม้เลย!" ชานว่าต่อพร้อมส่งกระเป๋าเงินสดให้เพื่อนรักที่หน้าค่อนข้างแดงเพราะอากาศร้อนจัดของที่นี่

"ดีแค่ไหนแล้วกูไม่ถีบปากมันน่ะ ไอ้เหี้ย!! เห่าไม่หยุดเหมือนกลัวน้ำลายบูด!" น่านเบะปากส่ายหน้ายังโมโหไม่หายแต่จำเป็นต้องสงบสติอารมณ์ก่อนไม่งั้นเรื่องไม่จบแน่นอน

"มึงก็ใจเย็นลงหน่อยดิไอ้เหี้ยน่าน!"

"กูใจเย็นเหมือนนรกขุมเก้าอะ!"

"ไอ้สัตว์!!"

"นัดสุดท้ายแล้วอย่ามีเรื่องดิไปเหอะ กูเหนื่อยแล้ว"

คืนนี้เรามากันที่ร้านเหล้าประจำนั่งโต๊ะเดิมมุมเดิมที่สามารถมองเห็นสาวๆได้ทั่วทั้งร้าน ฟีฟ่านั่งดื่มกับเพื่อนตั้งแต่ร้านยังไม่เปิดจนถึงตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้วอีกประมาณชั่วโมงกว่าร้านจะปิด พวกเขามาค่อนข้างบ่อยเพราะรุ่นพี่ที่สนิทกันมากเป็นเจ้าของร้านเลยมีอภิสิทธิ์มากกว่าคนอื่นนิดหน่อย

ฟีฟ่ามองไปอีกโต๊ะถัดกันแล้วยิ้มกว้างแอบมองคนสวยในชุดสีขาวสะอาดโคตรเตะตาแล้วเจ้าตัวยังหันมายิ้มให้กันอีกด้วย

เขาชูแก้วเหล้าเธอก็ชูกลับมาก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนที่มาด้วยกันไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไรแต่หัวเราะจนยาหยีแบบนั้นก็ชักอยากจะเข้าไปนั่งคุยด้วยแล้วสิ เธอหันมาปรายตาพร้อมกับยิ้มให้อีกครั้งก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินออกไป

หวั่นใจยังไงไม่รู้ที่โดยเธอบริหารเสน่ห์แบบนี้

แต่กูเดินตามเกมที่เธอวางไว้ครับ!

"กูเข้าห้องน้ำก่อนแล้วค่อยกลับพร้อมกัน" จะตามผู้หญิงต่างหากละส่วนเพื่อนช่างแม่งเหอะพวกมันมีแฟนครบทุกคนแล้วถึงบางคนจะเป็นการแอบรักก็เถอะ

ในตอนนี้เหลือแค่เขาคนเดียวที่โสด!

เขาเดินตามมาช้าๆทำตัวเนียนที่สุดไม่คุกคามจนเกินไปเดี๋ยวจะกลัวเอาได้แล้วในระหว่างเดินตามนั้นก็จัดทรงเสื้อผ้าให้เข้าทีแล้วเสยผมอีกเล็กน้อยให้เข้าทรง คนสวยเดินไปหยุดที่รถออดี้สีเทาเข้มแล้วค้นหากุญแจแต่ว่าถ้าเธอไปแล้วคืนนี้เขาจะอยู่กับใครละห่ะ?

"จะกลับแล้วเหรอครับ?"

"มีอะไรรึเปล่าคะ?"

"เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่าครับ เฮียว่าเราหน้าคุ้นๆนะ อืม...ใช่ น้ำหวานไหม?"

"คุณจำผิดแล้วค่ะฉันชื่อแป้งไม่ใช่น้ำหวานอะไรหรอกแล้วพึ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรกเราคงไม่เคยเจอกันหรอกค่ะคุณ..."

"เฮียฟีฟ่าครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"แล้วไม่รอกลับพร้อมเพื่อนเหรอเฮียเห็นคนอื่นยังนั่งอยู่เลยหรือว่ามีคนตามแล้ว"

"เพื่อนก็กลับพร้อมแฟนค่ะส่วนแป้งไม่มีใครต้องกลับเอง"

"ดึกแล้วขับรถระวังนะครับ อืม...ถ้ามีอะไรโทรหาเฮียได้นะ"

"ทำไมต้องโทรด้วยคะ?"

"ก็แป้งขับรถดึกๆไง เฮียขอแอดไลน์หน่อยสิขับรถถึงแล้วบอกด้วยละเห็นผู้หญิงขับรถดึกๆแล้วเป็นห่วงมาก"

แป้งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอดไลน์ด้วยความมึนงงนิดหน่อยก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไปที่โรงแรมใกล้ๆที่จองเอาไว้

คืนนี้เธอมาเลี้ยงต้อนรับแฟนเพื่อนที่พึ่งเรียนจบปริณญาโทจากอังกฤษพึ่งกลับมาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์แต่จำเป็นต้องกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้มีประชุมพร้อมทั้งเลี้ยงต้อนรับลูกชายคุณน้าที่จะเข้ามาเป็นหนึ่งในคณะผู้บริหารซึ่งปรกติเธอจะเข้าออฟฟิศแค่อาทิตย์ละสามวันตามที่พ่อบอกเพื่อศึกษางานส่วนเวลาที่เหลือก็เอาไปทำงานที่ชอบอย่างแบรนด์เครื่องประดับ แบรนด์กระเป๋าและคาเฟ่ใหม่ที่พึ่งเปิดได้ไม่นาน

เสียงข้อความดังขึ้นแต่เธอยังไม่คิดจะเปิดดูเพราะตอนนี้แทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว เธออาบน้ำแล้วมานอนยังมึนเมาไม่หายคงเพราะดื่มไปเยอะพอสมควร

ฝันดีนะทุกคน!

ฟีฟ่านั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนแต่สายตาจดจ้องมองข้อความที่ไม่ได้เปิดอ่านสักทีใจเริ่มกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้สิว่าตอนนี้เขากำลังเป็นอะไรอยู่ถึงเอาแต่นึกถึงเสียงหวานของคนแสนสวยที่มองด้วยนัยตาฉ่ำเยิ้มแล้วทำท่างงตอนเขาขอไลน์อีกต่างหาก

ถ้าเธอหายเมาแล้วจะลืมกันรึเปล่าวะ?

"ไอ้ชานมึงว่ามันเป็นอะไรวะ?" ว่านสะกิดเพื่อนให้มองเพื่อนที่เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวทำหน้าบูดบึ้ง

"ผีเข้ามั้งไอ้สัตว์ แดกๆเหอะอย่าเสือกเรื่องคนอื่นเยอะ!" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ก็มองตามเพื่อนบอกแล้วพึ่งจะเห็นว่าฟีฟ่าแม่งทำหน้าบึ้งตึงฉิบหายก่อนจะยิ้มกว้างแถมยังหัวเราะอีก

เหี้ย!! แม่งเมาแล้วเพี้ยนรึเปล่าวะ?

ไม่นะ! เพื่อนกูคอทองแดงทุกคน!!

ตีหนึ่งครึ่งฟีฟ่าแยกตัวกลับห้องพักที่โรงแรมไม่ไกลมาก คืนนี้เขานอนกับไอ้น่านที่แม่งล้มตัวนอนนิ่งคิดว่าน่าจะหลับตั้งแต่มาถึงเลยส่วนเขาก็ค้นหาช่องทางที่จะติดต่อแป้งได้มากกว่าแค่ไลน์ รูปภาพเธอก็ช่างน่ารักน่าชังน่าชวนมาดูเอ็นเผื่อเธอจะเอ็นดูมาสละโสดไปด้วยกัน

เดี๋ยวนะ! สละโสดเหรอวะ!?

"กูคิดเหี้ยอะไรเนี่ย!!" เป็นไปได้ไงวะเจอกันแค่แป๊ปเดียวแถมพูดคุยไม่กี่คำแต่สมองตอนนี้คิดภาพเรานอนโรมรัมบนเตียงด้วยกันในจังหวะเร้าร้อนแล้วไม่ใช่สถานะคู่นอนทั่วไปด้วยแต่เป็นคนรักต่างหากละ

นี่เขาอยากมีความรักเหรอ!?

"ไอ้ฟีฟ่าปิดไฟได้แล้ว!"

"เอ้า! กูนึกว่ามึงหลับซะอีก"

"กูจะหลับแล้วเนี่ยปิดไฟเลยพรุ่งนี้กูนัดอินวาไว้ต้องตื่นเช้าไปกินข้าวด้วยกันไม่งั้นเดี๋ยวไม่ทัน"

"คลั่งรักนะมึงอะ!"

"อย่ามาคลั่งรักแบบกูแล้วกันไอ้ฟีฟ่า!"

"ถุ้ย!! คลั่งเหล้ายังดีกว่าอีก!" เขายอมปิดไฟให้เพื่อนได้นอนหลับเพราะเดี๋ยวมันตื่นสายไปไม่ทันนัดคุณเลขาคนสวยที่แอบรักหัวปักหัวปำแล้วจะหงุดหงิดอาละวาดง่ายๆใส่เพื่อนสุดแสนจะหน้าตาดีอย่างเขาอีกซึ่งปรกติไอ้เหี้ยน่านแม่งก็จุดเดือดต่ำอยู่แล้วดูจากวันนี้สิเกือบจะล่อมือล่อตีนมาให้เพื่อนแล้วไง

กับเพื่อนดุอย่างหมา กับเลขาลูกหมายังอาย!

ถ้ากูมีความรักนะรับรองว่าไม่เป็นแบบนี้แน้!

"เฮ้อ...แล้วแป้งมีแฟนยังวะ?" เธอก็บอกว่าไม่มีใครแต่ก็อดจะสงสัยไม่ได้จริงๆว่าคนสวยเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดสายตาแบบนั้นจะไม่มีใครเข้าหาเลยก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกขนาด

"มึงบ่นเหี้ยอะไรเนี่ย!?"

"ไฟกูก็ปิดแล้วมึงอย่าเยอะไอ้เหี้ยน่าน!!'

"ไอ้สัตว์มึงก็หุบปากบ้างดิ!"

"ทีกับคุณเลขาคนสวยไม่เห็นเรื่องเยอะแบบนี้เลยวะไอ้ควาย!" ไอ้เพื่อนเวรมันนอนหันหลังให้คงจะรำคาญมั้งแต่เอาตามความจริงเขาเนี่ยคือคนที่ต้องรำคาญมันมากกว่า

คนห่าหอกอะไรไม่รู้ขนาดจะนอนก็ยังเรื่องเยอะอีกเดี๋ยวปิดไฟเดี๋ยวห้ามเสียงดังอีกต่อไปไม่ห้ามกูหายใจด้วยเลยละแต่เชื่อดิอีกสักพักถ้ายังนอนไม่หลับนะแม่งนอนถีบเขาแทบตกเตียงแน่

เขานอนมองรูปเดิมซ้ำๆด้วยใจที่เต้นแรงมากจนน่ากลัวแล้วอยู่ดีๆก็รู้สึกว่าหน้าร้อนผาวเขินมากคล้ายว่าเธอมาจ้องตากันอยู่ในตอนนี้

แม่ง...คิดถึงวะป่านนี้นอนฝันถึงเขารึเปล่านะ