Gün geceye döndüğünde Sarp yanımdan hiç gitmemişti ama hala öfkeliydi. Kardeşinin yanına gitmemesinin tek nedeni beni bırakamamasıydı. Oturduğu sandalyede uyuyakaldığında odanın kapısı yavaşça açıldı ve Yağız içeri girdi.
‘’Yenge nasılsın?’’ dediğinde ağabeyini uyandırmamak için sessizce konuşmuştu.
‘’İyiyim.’’ dedim.
Yatağın yanına geldiğinde eli sakalsız çenesini ovuyordu. ‘’Yenge, kardeşim ile aranızda tam olarak ne geçti işler nasıl bu boyuta geldi bilmiyorum. Suçlu kim, haklı kim onu da sorgulamıyorum ama yalvarırım ağabeyime engel ol şu an sen buradasın diye sakince başında bekliyor da yarın eve döndüğünüzde Asya’yı yaşatmaz. Sana çok düşkün ve ona engel olabilecek tek kişi sensin.’’
Ben mi engel olacaktım? Ağabeyi beni dinlemezdi ki? Bir kez karşı çıkmıştım onun da acısını çekmi
