ตอนที่ 3 เดี๋ยวกูคายทิ้ง
1709 Words
“อาพิชาญไปกู้เงินมันมาพยุงโรงงานเมื่อหลายปีก่อนที่ประเทศเราเจอปัญหาโรคระบาดกระทบเศรษฐกิจนั่นแหละครับพ่อ แต่ยิ่งเอาเงินไปหมุนมันยิ่งจม ผมถามจากผู้จัดการโรงงานเมื่อครู่ เขาบอกว่าโรงงานโดนโกงค่าสินค้าล็อตใหญ่ อาพิชาญเลยล้ม ไม่มีเงินไปจ่ายมันตามกำหนด”
ปราณนต์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดแล้วไม่มีผิด คนขี้เกรงใจอย่างพิชาญคงไม่คิดอยากมารบกวนเขา เลยเอาโรงงานไปวางจำนองเพื่อกู้เงินกับไอ้พวกขูดรีดเลือดเนื้อนั่นจริงๆ
“เห้อ ไม่รู้จะเกรงใจอะไรกันนักหนา พิชาญมันก็รู้ว่าพ่อเป็นคนแบบไหน ไม่น่าไปยุ่งกับไอ้พวกชั่วนั่นแต่แรกเลย”
“แล้วหมอว่ายังไงบ้างลูก คุณพิชาญพ้นขีดอันตรายหรือยัง”
ณิชาถามออกไปก็ภาวนาในใจให้เขาปลอดภัย ทั้งที่ดูจากสภาพสายระโยงระยางของเครื่องช่วยชีวิตแล้วอาจจะต้องรอเพียงปาฏิหาริย์เท่านั้น
“ยังครับแม่ โดนพวกมันยำเละเลย อวัยวะภายในฉีกขาดบอบช้ำมาก ต้องดูอาการวันต่อวัน นี่ที่ยังหายใจอยู่ก็เพราะเครื่องช่วยหายใจเท่านั้น ไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาได้หรือเปล่าเลยครับ หมอบอกให้ทำใจไว้บ้าง”
“ตายจริง พี่ปราณต์ แล้วอย่างนี้พาฝันจะทำยังไงคะ แม่เพิ่งเสียได้ไม่นาน พ่อก็มาเป็นแบบนี้อีก แกยังเด็กอยู่เลย เรียนยังไม่จบด้วยซ้ำ จิตใจแกต้องแย่แน่ๆ”
สิ่งที่ณิชาห่วงมากที่สุดในตอนนี้คือความรู้สึกของเด็กสาวผู้มีชะตาชีวิตที่น่าสงสาร พาฝันเป็นเด็กเรียนเก่ง นิสัยใจคอดี กตัญญู เชื่อฟังผู้ใหญ่ ถึงแม้จะเป็นคนเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว ไม่กลัวใคร แต่การที่ต้องมาเสียพ่อแม่ไปหมดในวัยเพียงแค่ยี่สิบปี ให้เข้มแข็งแค่ไหนก็รับไม่ไหว
“เรื่องพาฝัน ถ้าพิชาญเป็นอะไรไปจริงๆ พี่จะรับมาดูแลเอง จะเลี้ยงเป็นลูกคนหนึ่ง เพราะแกเองก็คุ้นเคยกับเราอยู่แล้วไม่น่ามีปัญหาอะไร แต่ถ้าเป็นไปได้ พี่ก็ไม่ได้อยากให้พิชาญเป็นอะไรไปหรอกนะ”
“งั้นเราไปดูพาฝันเถอะค่ะ ไม่รู้จะฟื้นหรือยัง”
“ไปสิ”
“ทำอะไร ปล่อยพาฝันเดี๋ยวนี้”
สิ่งแรกที่เห็นหลังจากเปิดประตูห้องเข้าไปคือมาเฟียหนุ่มที่จ้องจะจับเธอทำเมีย กำลังยื้อยุดฉุดกระชากหญิงสาวร่างบอบบางในชุดผู้ป่วยโรงพยาบาลให้ตามพวกมันไป
บอดี้การ์ดของปราณนต์และเหนือเมฆ กรูกันเข้ามากระชับปืนส่องไปยังกลุ่มผู้บุกรุกในทันที
“อะไรกันครับคุณอา ผมแค่มารับตัวเมียของผมกลับไป ทำไมต้องให้ลูกน้องมาล้อมผมกับเมียไว้แบบนี้ด้วย”
บอดี้การ์ดของเพชรเองที่ถึงแม้จะมีมาไม่มาก แต่ก็กระชับปืนส่องไปยังอีกฝ่าย เตรียมพร้อมสำหรับการปะทะเช่นกัน
“ใครเมียนาย เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าเพชร ปล่อยพาฝันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้ อย่ามาทำอะไรข้ามหัวกันให้มากนัก ถ้าฉันหมดความอดทนขึ้นมา จะหาว่ารังแกเด็กไม่ได้นะ”
ปราณนต์ประกาศกร้าว แววตาที่ใช้จ้องมองไปยังมาเฟียรุ่นลูกนั้นดุดันอำมหิต แม้เขาจะไม่ชอบเรื่องการฆ่าฟัน แต่ถ้าเพื่อปกป้องทุกคนที่เขารักไม่ให้โดนรังแก และเพื่อตอบโต้ศัตรูที่เล่นไม่ซื่อ เขาก็พร้อมทำ
“ผมไม่ได้ทำอะไรข้ามหัวใครเลย ผมแค่มารับตัวเมียของผมเองครับ นายพิชาญนั่นเอาโรงงานมาจำนองแลกกับเงินเกือบห้าสิบล้าน ดอกทบต้นไปไกลแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องตามทวงทั้งต้นทั้งดอก คุณอาอย่ามายุ่งเรื่องนี้ดีกว่าครับ เรื่องที่ผมเข้าไปในเขตพื้นที่คุณอา คงเป็นเพราะลูกน้องผมมันสะเพร่า เพราะพื้นที่ของเราอยากให้อนุรักษ์ความเป็นธรรมชาติ เราเลยไม่ล้อมรั้ว ลูกน้องผมคำนวณระยะทางผิดพลาด ต้องขออภัยเรื่องนั้นด้วย”
“เรื่องเข้าพื้นที่ ฉันหวังว่าคงจะไม่มีครั้งต่อไป และหลังจากนี้ฉันจะล้อมรั้วพื้นที่แนวป่านั้นไว้ ถ้ามีคนคำนวณระยะทางผิดพลาดปีนข้ามกำแพงมาอีก ต่อให้เป็นนาย ฉันก็คงไม่เกรงใจ อาจต้องส่งนายกลับบ้านแบบร่างไร้วิญญาณ”
เพชรกำมือแน่น แต่ไม่สามารถตอบโต้เรื่องนี้ได้ เพราะเขาผิดจริง จะไปเถียงข้างๆ คูๆ แบบนั้นก็ดูจะหน้าด้านเกินไปหน่อย
“ครับ เรื่องนี้ผมผิดจริง ผมยอมรับ แต่เรื่องของเมียผม คงต้องขอเอาไว้”
“เสียใจด้วยอีกเรื่องนะเพชร ส่งพาฝันมาให้ฉันซะเถอะ นายคงไม่รู้ ว่าพิชาญคือคนเก่าแก่ของฉัน และพาฝันคือคู่หมั้นของเหนือ”
พาฝันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน จะเป็นไปได้อย่างไรที่พ่อจะหมั้นหมายเธอไว้กับคนที่แก่กว่าเธอถึงสิบสี่ปี แถมยังไม่ยอมบอกเรื่องนี้ให้เธอได้รู้อีกต่างหาก
ไม่ต่างอะไรกับเหนือเมฆที่ตกใจเหมือนกัน แต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้ศัตรูรู้ตัว ใบหน้ายังเรียบเฉยฉาบด้วยความเย็นชาเหมือนเดิม
“ไม่จริง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่สน แค่คู่หมั้น ถ้ายังอยากได้อยู่ก็หลังจากที่ผมเอาตัวมาใช้งานแทนดอกเบี้ยเบื่อก่อนแล้วกัน จะส่งคืนให้ แต่ไม่รู้ว่าอีกกี่ปีนะ ทั้งสวยทั้งขาวขนาดนี้ เหนือเมฆเองก็คงไม่รีบแต่งหรอก ทั้งลีน่าและดาราสาวๆ อีกตั้งกี่คนที่ยังคั่วอยู่ คงไม่พร้อมมีเมียตอนนี้มั้งครับคุณอา”
“สัญญาการกู้เงินไม่ได้มีพาฝันมาเกี่ยวข้อง อยากจะยึดโรงงานก็ยึดไป แต่คนไม่เกี่ยว ถ้ายังดึงดันจะเอาลูกสะใภ้ฉันไปให้ได้ ฉันคงต้องเข้าไปคุยกับพ่อนายให้รู้เรื่อง”
“แล้วเรื่องดอกเบี้ยที่ผิดนัดล่ะ”
“การผิดนัด เก็บเงินไม่ได้แล้ว ก็คือยึดโรงงานไปไง ถ้าพ่อนายยังไม่พอใจ เดี๋ยวฉันจะเข้าไปคุยเอง ว่าจะต้องชดใช้กันด้วยเงินเท่าไหร่ แต่คงไม่ถึงขั้นต้องให้ฉันส่งลูกสะใภ้ของฉันไปให้นายนอนด้วยเพื่อขัดดอกหรอกมั้ง นายว่าไหม”
เพชรกัดกรามจนสันขึ้นนูน มือทั้งสองข้างกำแน่นจนกายแกร่งสั่นไปทั้งร่าง ขนาดเขารีบส่งคนมาสืบจนรู้ว่าไอ้เหนือเมฆมันพาผู้หญิงที่เขาต้องการมารักษาตัวที่นี่ แล้วรีบตามมาทันที ก็ยังช้าไปกว่าไอ้พวกบ้านอธิพัฒน์โภคินอยู่ดี
แล้วถ้าพ่อรู้ว่าเขามาตามวอแวอยากได้ผู้หญิงของไอ้เหนือเมฆจนทำเรื่องไร้สาระแบบนี้ มีหวังโดนด่าสามวันไม่ซ้ำคำ โทษฐานที่ทำให้พ่ออับอายขายขี้หน้า เพราะถึงแม้ว่าพ่อจะรักและตามใจเขามาก แต่พ่อก็ไม่ชอบเสียหน้าเป็นอย่างมากเหมือนกัน
บางทีเขาอาจต้องไปขอร้องพ่อดีๆ หรือคิดแผนการมาใหม่ ว่าจะเอาผู้หญิงคนนี้มาเป็นเมียตัดหน้าไอ้เหนือเมฆได้อย่างไร
“หึ ครับ วันนี้ผมจะปล่อยพาฝันไปก่อน ไม่แน่ พ่ออาจชอบที่ผมจะมีพาฝันเป็นเมียตบแต่ง อาจมาสู่ขอกับคุณอาก็ได้ อย่าลืมสิครับ ถึงพ่อผมจะดุ แต่ท่านก็ตามใจผม และอยากให้ผมแต่งงานมีทายาทขนาดไหน บางทีถ้าผมขอพ่อดีๆ คุณอาอาจไม่ต้องเสียเงินจ่ายดอกแทนนายพิชาญสักบาท เก็บเงินคุณอาไว้เถอะครับ อย่ามาจ่ายอะไรไร้สาระแบบนี้เลย เพราะเหนือเมฆเองก็คงไม่อยากแต่งงานกับใครง่ายๆ ไม่งั้นลีน่าที่เป็นคู่นอนกันมานานคงได้เป็นสะใภ้ของคุณอาไปแล้ว”
พาฝันเหลือบตาไปมองคู่หมั้นที่คาดเดาเอาว่าคุณลุงปราณนต์น่าจะอุปโลกน์ขึ้นมา ผู้ชายคนนั้นที่เธอเคยได้ยินแต่ชื่อ ไม่เคยเจอหน้าแม้เพียงครั้ง เขาหล่อมาก บุคลิกนิ่งๆ ดูเย็นชา ยิ่งทำให้เขามีเสน่ห์ แบบนี้นี่เอง สาวสวยในวงการบันเทิงถึงหลงใหลเขานักจนยอมแม้กระทั่งเป็นแค่คู่นอนชั่วคราวของเขา ซึ่งเธอเคยได้ยินเพื่อนๆ ซุบซิบข่าวดาราให้ฟังไม่เว้นแต่ละวัน
เจ้าชู้มักมากแบบนี้ ต่อให้หล่อเหลาร่ำรวยขนาดไหน ให้แต่งงานด้วยเธอก็ไม่เอาหรอก เธอเกลียดที่สุดพวกผู้ชายที่ใช้ใบหน้าและเสน่ห์มาหลอกล่อผู้หญิงให้หลงใหลติดกับ จนยอมทอดกายให้เขาเชยชมได้ฟรีๆ
เรื่องอะไรต้องเอาตัวไปเสี่ยงติดโรคจากผู้ชายพวกนี้และเอาหัวใจไปให้เขาเหยียบย่ำเล่น ต่อให้เหลือเขาเป็นผู้ชายคนเดียวบนโลก เธอก็ไม่มีวันไปแย่งชิงกับผู้หญิงคนอื่นๆ แน่นอน และเขาเองก็คงไม่ยอมมาแต่งงานกับเธอจริงๆ เหมือนกันนั่นแหละ
“อย่ามาตัดสินคนอื่นง่ายๆ แบบนั้น ที่กูมีคนอื่นเพราะยังไม่ถึงเวลาแต่งงานต่างหาก ได้ข่าวว่ามึงเองก็อยากนอนกับลีน่ามานานแต่เธอไม่เล่นด้วยนี่นา ลำบากหน่อยนะ เดี๋ยวกูคายทิ้งแล้วลองเก็บไปกินดูสิ อาจถูกปากมึงก็ได้ ตอนนี้ก็คืนว่าที่เมียกูมาได้แล้ว แล้วก็ไสหัวไปไกลๆ ก่อนที่คนของกูจะเป่าหัวมึง”
เหนือเมฆที่ทนฟังมานานอดใจไม่ไหว ตอบโต้คู่อาฆาตกลับไปพอแสบๆ คันๆ ยัยเด็กนี่ก็สวยจริงๆ นั่นแหละ ทั้งขาว ทั้งหุ่นสะโอดสะอง หน้าตาก็สวยไร้ที่ติ ถึงว่ามันถึงได้คลั่งนักพอรู้ว่าเธอคนนี้ต้องมาเป็นเมียของเขา และเขาแน่ใจเลยว่า คนอย่างมัน ไม่มีทางยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ แน่ ถ้ามันยังไม่ชนะเขา
- Writer
