ตอนที่ 1 มึงเป็นใคร
1587 Words
ประตูห้องพักชั้นบนสุดของกาสิโนชื่อดังถูกเคาะรัวๆ ก่อนจะถูกเปิดพรวดเข้ามาโดยชายร่างสูงใหญ่ที่ไม่ได้สนใจสักนิดว่าเจ้าของห้องกำลังทำอะไรอยู่
“นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”
เหนือเมฆ อธิพัฒน์โภคิน ชายหนุ่มรูปหล่อใบหน้าเรียวรับกับคางเหลี่ยมมนกำลังดี คิ้วเข้มดกดำ ดวงตาคมกริบมีเสน่ห์ จมูกโด่งจัด ริมฝีปากได้รูปสีแดงสด เงยหน้าจากหน้าอกอวบอิ่มของหญิงสาวรูปร่างเย้ายวนเปลือยเปล่า ขึ้นมามองลูกน้องคนสนิทของตัวเองด้วยความหงุดหงิดที่ไอ้หมอนั่นเข้ามาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม
พวกมันก็รู้ว่าเขาทำงานหนักจนไม่ได้ปลดปล่อยมานานนับสัปดาห์แล้ว ยังจะกล้าเข้ามาขัดความสุขของเขาอีก ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญเร่งด่วนอย่างที่มันบอกจริงๆ เขาจะกระทืบมันให้ดู
“ไอ้โต มึงมีเรื่องอะไร”
โตมรมองเจ้านายหนุ่มที่ลุกขึ้นมานั่งแล้วเสยผมลวกๆ ดวงตาวาววับนั่นทำเอาเขาเสียวสันหลังวาบ จนต้องลอบกลืนน้ำลายลงคืออึกใหญ่ เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเรื่องที่เขาคิดว่าเป็นเรื่องใหญ่ จะใช่เรื่องใหญ่ของคนเป็นเจ้านายหรือเปล่า
“เอ่อ คือ เอ่อ..”
เกิดอาการติดอ่างกะทันหัน เมื่อในห้องนี้ไม่ได้มีแค่เขากับคนเป็นนาย บนเตียงกว้างนั้นยังมีร่างเย้ายวนเปลือยเปล่า ที่ค่อยๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปกคลุมกายเมื่อผู้ชายที่คร่อมทับร่างเธอเอาไว้ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าแบบลวกๆ
“มึงรีบพูดมา”
“นายครับ เรื่องนี้..”
เหนือเมฆเหลือบตามองไปตามสายตาของลูกน้องคนสนิท ก็เพิ่งรู้ตัวว่าเรื่องบางเรื่อง ไม่ควรแม้จะให้ผู้หญิงบนเตียงรับรู้
“ลีน่า คุณออกไปก่อน”
“แต่คุณยังไม่ได้นอนกับลีน่าเลยนะคะ”
ลีน่า นางแบบสาวชาวไทยที่เดินทางมาปรนเปรอเขาถึงต่างบ้านต่างเมืองร้องประท้วง นานแล้วที่เขาไม่สนใจเธอเลย อุตส่าห์มาหาถึงที่เพื่อทวงบัลลังก์คนโปรดคืน ก็ยังซวยโดนลูกน้องของเขาเข้ามาขัดขวาง
“ผมหมดอารมณ์แล้ว กลับไปก่อน ไว้วันหลังจะโทรหา”
“ก็ได้ค่ะ”
นางแบบสาวสวย ลุกขึ้นหอบเสื้อผ้าเดินกระฟัดกระเฟียดเข้าไปใส่ในห้องน้ำ เพราะรู้ว่าเขาไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่อง จึงไม่สามารถขัดใจอะไรเขาได้ ไม่อย่างนั้นแผนการกลับมาทวงบัลลังก์คนโปรดคงล้มไม่เป็นท่า
เหนือเมฆและโตมรจึงไปคุยกันที่ห้องทำงานของเขาแทนการนั่งรอเจ้าหล่อนแต่งตัวให้เสียเวลา
“มีอะไรก็ว่ามา ถ้าเรื่องไม่ใหญ่จริง กูกระทืบมึงแน่ไอ้โต”
“ขอโทษครับนาย คนของเรารายงานว่าคนของไอ้เพชรมันลากใครมาก็ไม่รู้ครับ สองคน แต่มันดันพาเข้ามาใกล้เขตรีสอร์ตของเรา ผมกลัวว่ามันจะเอามาฆ่าแล้วทิ้งศพไว้ที่ชายป่าในเขตพื้นที่ของเราอีกครับ”
ที่ต้องกลัวเอาไว้ก่อน เพราะก่อนหน้านี้ ไอ้เพชร ลูกชายเจ้าของกาสิโนคู่แข่งของเขา มันเสือกเอาลูกหนี้กาสิโนของมันมาฆ่าหมกป่าไว้ในเขตรีสอร์ตเปิดใหม่ของเขาที่มีเขตแดนติดกับรีสอร์ตของพวกมัน ซึ่งอยู่ห่างจากโรงแรมและกาสิโนแห่งนี้ไปเพียงไม่กี่กิโลเมตรเท่านั้น
ดีที่ตอนนั้นตำรวจมีหลักฐานเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดรายทาง ว่าคนที่น่าจะเดินทางเข้ามาในเขตรีสอร์ตของเขาในช่วงเวลานั้นคือพวกมัน เขาถึงพ้นมลทินมาได้ แต่สุดท้าย พวกมันก็ใช้ทั้งเงินและอำนาจจวิ่งเต้นจนหลุดจากคดีนี้จนได้
ในตอนนั้น พ่อของเขากับพ่อของมันเกือบวางมวยกัน เพราะลูกชายสิ้นคิดของมันมาสร้างความเดือดร้อนให้ราวกับจงใจให้เขาเป็นคนผิด
ผ่านไปได้ไม่นาน มันกล้าทำแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง แปลว่ามันเองก็ย่ามใจคิดว่าไม่มีใครทำอะไรมันได้สินะ
“นานหรือยัง”
“เมื่อห้านาทีที่แล้วครับ พวกมันเพิ่งขับรถลัดเลาะชายป่าระหว่างรีสอร์ตของมันกับของเราครับ มีรถตามกันมาหลายคัน”
“ให้คนของเราซุ่มดู อย่าให้มันเอาใครมาฆ่าหมกป่าในเขตของเราได้ ถ้ามันจะทำอะไร ให้ยิงมันได้เลย เพราะถือว่าบุกรุก เรารีบไปกันเถอะ”
“นายไม่ต้องไปก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาลูกน้องไปจัดการเอง”
“ไม่ กูจะไปดูให้เห็นกับตา คนของเราพร้อมหรือยัง”
“พร้อมแล้วครับนาย”
“อืม ไป”
ชายป่าในเขตรีสอร์ตของคู่แข่งที่มืดสนิท มีแสงสว่างจากไฟหน้าของรถยนต์หลายคันส่องมาที่กลุ่มคนที่กำลังโรมรันพันตูใช้กำลังกับชายวัยกลางคนที่ไม่มีแม้กำลังจะต่อสู้
เสียงหมัดกระทบใบหน้าและลำตัวของชายคนนั้น ประสานกับเสียงกรีดร้องอย่างตกใจของผู้หญิงสาวสวยที่ตอนนี้ผมเผ้ารุงรัง ใบหน้าเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา
“พ่อ ไม่ อย่าทำพ่อฉัน”
เสียงร้องอ้อนวอนครั้งสุดท้ายจบลง พร้อมกับชายร่างใหญ่หลายคน โยนร่างของชายวัยกลางคนที่ใบหน้าบวมช้ำแตกยับ ร่างกายสะบักสะบอมเต็มไปด้วยเลือดลงมากองที่พื้นใกล้กับสาวสวยคนนั้น
เธอรีบถลาไปกอดประคองชายที่เธอเรียกว่าพ่อ แล้วร้องห่มร้องไห้ราวจะขาดใจ
“พ่อ พ่อขา พ่ออย่าเป็นอะไรนะ”
แต่แล้วร่างของเธอก็ลอยหวือขึ้นไปด้วยน้ำมือชายหนุ่มรูปหล่อในชุดสูทสีดำสนิทที่เพิ่งเข้ามาใหม่
“นี่หรอ ลูกสาวของมัน สวยเหมือนที่พวกมึงบอกจริงๆ ด้วย”
เพชร ลูกชายเจ้าของกาสิโนและธุรกิจสีเทาหลายอย่างทั้งในไทยและลาว กระชากตัวลูกสาวคนสวยของลูกหนี้รายใหญ่ของพ่อขึ้นมามองหน้าชัดๆ ก็ต้องยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เพราะถึงแม้ใบหน้าของเธอจะมอมแมมไปด้วยคราบน้ำตา ดวงตากลมโตนั้นจะบวมช้ำแดงก่ำ แต่เธอก็ยังสวยราวกับนางฟ้าอย่างที่ลูกน้องที่เขาส่งไปจับตัวสองพ่อลูกนี่มาที่นี่บอกเอาไว้จริงๆ
“แกจะจับฉันกับพ่อมาทำไม ปล่อยฉันกับพ่อไปนะ”
“หึ จับมาทำไมหรอคนสวย ก็ลองถามไอ้พิชาญ พ่อเธอดูสิ ว่าติดหนี้พ่อฉันเอาไว้เท่าไหร่”
สาวสวยเบิกตาโต ตกใจสิ่งที่พวกมันบอก เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าพ่อเธอเป็นหนี้ คิดมาตลอดว่าธุรกิจโรงงานทอผ้าของพ่อกำลังไปได้สวย
“ปละ ปล่อยลูกกู มึงอยากได้เงินคืนก็เอาโรงงานกูไป”
ชายวัยกลางคนใบหน้าบวมช้ำ แม้ร่างกายจะเจ็บปวดร้าวระบมจนรู้สึกเหมือนกับจะขาดใจไปในวินาทีใดวินาทีหนึ่งหลังจากนี้ แต่ก็เป็นห่วงลูกสาวสุดที่รักเหลือเกิน จึงพยายามฝืนสังขารต่อรองกับชายหนุ่มรุ่นลูกที่เป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าหนี้ผู้มีนิสัยโหดเหี้ยมที่สุด
“หึ โรงงานเน่าๆ ของมึง กูเอาแน่ แต่กูจะเอาลูกสาวมึงด้วย”
“มะ ไม่ อย่ายุ่งกับลูกกู ลูกกูไม่เกี่ยว”
“ทำไมจะไม่เกี่ยว พ่อเป็นหนี้ ลูกก็ต้องร่วมชดใช้ด้วย”
“โรงงานของกู ก็มีมูลค่าเกินยอดหนี้แล้ว”
พิชาญกระอักเลือดออกมากองที่พื้น พาฝันกรีดร้องเสียงหลง ดิ้นรนจนหลุดจากมือที่แข็งดังคีมเหล็ก แล้วพุ่งตัวไปกอดประคองพ่อของเธอเอาไว้
“พ่อ พ่ออย่าเป็นอะไรนะคะ พ่อขา”
“ฝัน ลูกหาทางหนีไป อย่าห่วงพ่อ”
“ไม่ค่ะ ถ้ารอดต้องรอดด้วยกัน พ่อแข็งใจหน่อยนะคะ อย่าเป็นอะไรไปนะ”
พาฝันกอดร่างกายโชกเลือดของผู้เป็นพ่อพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น ร่างกายบอบบางในชุดสีขาวเปรอะเปื้อนเลือดสดๆ สีแดงฉานแลดูน่ากลัว
“ไม่ต้องหาทางหนีให้ยาก ยังไงเธอกับพ่อก็ไม่มีทางหนีรอดพ้นเงื้อมมือขอฉันไปได้หรอก พาฝันคนสวย ไปกับฉันซะดีๆ มานี่”
เพชรดึงแขนคนตัวบางขึ้นมา แต่แล้วก็มีแสงจากไฟหน้ารถยนต์นับสิบคันสว่างวาบขึ้นล้อมรอบบริเวณที่พวกเขายืนอยู่ จึงต้องละมือจากแขนเรียวมากระชับปืนพกที่เหน็บเอวเอาไว้
“พวกมึงเป็นใครวะ มาล้อมกูไว้ทำไม”
เพราะแสงไฟสูงที่สว่างจ้า ทำให้เขาและลูกน้องเพียงหยิบมือ มองไม่เห็นความเป็นไปด้านหลังแสงสว่างนั้น จึงไม่อาจรู้ได้ว่าคนมาใหม่ที่ท่าทางคุกคามนี้เป็นใครกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คงไม่ใช่คนของพ่อเขาแน่นอน
“ก็เจ้าของพื้นที่ที่มึงเหยียบอยู่นี่ไง”
เสียงดังกัมปนาทสะท้อนก้อง เพชรและลูกน้องเท่าหยิบมือจึงกระชับปืนแล้วยกปากกระบอกปืนเล็งไปทั่วบริเวณเพื่อระแวดระวังภัย
คิดหงุดหงิดในใจว่าทำไมรอบนี้มันถึงรู้ตัวเร็วนัก เขากะว่าจะเอาไอ้พิชาญมาอุ้มฆ่าหมกป่าในพื้นที่ของมัน แล้วลากลูกสาวมันเอาไปทำเมียเสียหน่อย ถ้าคราวนี้ตำรวจจับได้อีก ยังไงพ่อเขาก็มีทั้งเงินและอำนาจ สามารถวิ่งเต้นช่วยเหลือเขาได้อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องกลัวอะไร
- Writer
