พิสินี : “ยัยฝัน เรื่องมันร้ายแรงขนาดนี้ ทำไมแกไม่บอกพวกฉันสักคำ”
ยังคงเป็นพิสินี ที่โวยวายด้วยความเป็นห่วง
พาฝัน : “ฉันไม่รู้ว่าจะบอกยังไง บอกไปพวกแกก็จะกลัวและกังวลเปล่าๆ อีกอย่างคุณลุงกับคุณป้าก็ส่งบอดี้การ์ดมาดูแลฉันแล้ว”
กัญญา : “ถึงว่าทำไมพอหลังจากพ่อแกตาย แกถึงต้องมีผู้ชายตัวใหญ่ๆ มาคอยเดินตามด้วย แบบนี้นี่เอง”
กัญญา เพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มคลายความสงสัย เพราะก่อนหน้านี้ถึงแม้จะถามเท่าไร เพื่อนรักก็ไม่ยอมบอกความจริง
พาฝัน : “แต่ว่าการแต่งงานครั้งนี้ มันเป็นการแต่งงานแค่ในนามนะ ฉันกับเขาไม่ต้องเป็นสามีภรรยากันจริงๆ ชีวิตใครชีวิตมัน นอนแยกห้องกัน ยกเว้นคืนนี้ส่งตัวเข้าหอต้องนอนด้วยกันน่ะ”
พาฝันไม่มีโอกาสได้เห็นสองสาว ที่พอได้อ่านข้อความประโยคสุดท้ายของเธอ ถึงกับยกมือขึ้นปิดปาก ใบหน้าแดงก่ำ อดที่จะเขินอายแทนเพื่อนรักไม่ได้
นอนร่วมเตียงกับเจ้าบ่าวรูปหล่อในคืนวันแต่งงาน แล้วแบบนี้
