ขณะที่ไอรีนกำลังเพลิดเพลินกับอาหารแสนอร่อยอยู่เสียงฝีเท้าหนักๆของใครหลายคนก็เดินใกล้เข้ามา
“นั่นมัน..เอส! ไอ้เอสใช่มั้ย” เสียงทุ้มคุ้นหูทักทายน้องชายของไอรีนด้วยชื่อเล่นและเดินมาใกล้ทั้งคู่ที่นั่งทานอาหารอยู่เรื่อยๆ
“อ้าวไอ้อัล” เอเลียสทักทายกลับทันทีที่เห็นหน้าเพื่อน
“เดี๋ยวนะ..ทำไม” อัลเฟรดตกใจมากที่เห็นไอรีนนั่งอยู่ตรงข้ามเพื่อนตัวเอง “อย่าบอกนะว่ามึงคบกับ..”
“ไม่ใช่แล้ว นี่พี่สาวกู” เอเลียสรีบบอกทันที
“ห๊ะ” อัลเฟรดสงสัยเพราะเขาไม่รู้ว่าเอเลียสคือลูกชายของตระกูลเวนเซล
“แล้วทำไมมึงมีบอดี้การ์ดมาเยอะจัง” เอเลียสเองก็ไม่รู้ว่าอัลเฟรดนั้นเป็นผู้นำตระกูลโคเนอร์เหมือนกัน
“เดี๋ยวสิ พวกนายเป็นเพื่อนกันยังไงไม่รู้จักกันหรอ” ไอรีนอ่านสถานการณ์ออกทันที
เอเรียสและอัลเฟรดจึงเริ่มคุยกันอย่างจริงจังก็เข้าใจแจ่มแจ้งทันที
“แล้วมึงไม่บอกกูว่าเป็นถึงผู้นำตระกูลโคเนอร์” เอเลียสพูดกับเพื่อนที่นั่งข้างๆ
“มึงก็ไม่บอกกูว่าเป็นลูกชายของคุณลุงเดโก้” อัลเฟรดคิดมาตลอดว่าเขาเป็นคนธรรมดาเลยไม่อยากให้รู้ว่าตัวเองเป็นมาเฟีย
“เฮ้อ ทั้งคู่เลย” ไอรีนพูดเบาๆและยังคงนั่งกินอาหารของตัวเองโดยไม่สนใจหนุ่มๆตรงหน้าเลย
“ว่าแต่บังเอิญมากนะที่มึงเป็นน้องชายของคุณไอรีน” อัลเฟรดหันมามองสาวที่นั่งทานอาหารอยู่ตรงข้าม
“รู้จักพี่สาวกูด้วยหรอ” เอเลียสถามยิ้มๆ
“บอกน้องคุณสิไอรีน ว่าเรารู้จักกันขนาดไหน” อัลเฟรดส่งสายตาหวานให้ร่างบางที่กำลังดื่มน้ำ
“เราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะอัลเฟรด อย่าพยายามทำให้น้องฉันสับสน” ไอรีนตอบพร้อมมองไปยังอัลเฟรดที่ยิ้มกรุ้มกริ่มทำให้เอเลียสนั้นสงสัยเข้าไปใหญ่
“งั้นตอนนี้พอรู้แล้วก็เป็นน้องอีกคนแล้วสิ” เอเลียสแซวทั้งๆที่ตะหงิดใจความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“ไม่ค่อยอยากเป็นน้องเลย” อัลเฟรดพูดพร้อมส่งสายตาให้ไอรีนเพื่อบอกความต้องการไอรีนเองก็มองกลับนิ่งๆด้วยสายตาดุ
“เอ่อพี่ไอ..ผมขอตัวไปห้องน้ำหน่อยแล้วกัน” เอเลียสรู้สึกว่าพี่สาวตัวเองเริ่มอารมณ์ขุ่นๆก็เลยขอตัวหลบไปก่อน
ทันทีที่เอเลียสลุกออกไป ไอรีนก็เปิดปากพูด “ไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนี้”
“ผมคิดถึงคุณจัง” อัลเฟรดกุมมือไอรีนเอาไว้และลูบเบาๆ
“สงสัยเราจะเป็นเพื่อนกันยากแล้วค่ะ มาเป็นน้องชายฉันแทนมั้ยคะ ฮ่าๆๆ” ไอรีนยอมให้เขากุมมือและแซวอย่างชอบใจ
“เมื่อคืนไปนอนกับว่าที่คู่หมั้นคุณหรอ” อัลเฟรดถามกังวล
“ก็..แบบนั้นแหละค่ะ” ไอรีนยอมรับเพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
“สรุปคุณชอบมันหรอ” ร่างใหญ่ที่กุมมือเล็กอยู่เริ่มรู้สึกเจ็บใจ
“ก็เปล่าแต่มัน..ช่างเถอะคุณจะมายุ่งเรื่องนี้ของฉันทำไม” เธอดึงมือเล็กออกมากอดอกไว้
“แล้วเรายังเดตกันได้อยู่มั้ย” อัลเฟรดทวงถาม
“ฉันโดนเรย์ออนคุมอยู่น่ะค่ะ” ไอรีนตอบตามตรง
“แล้วคุณยอมให้คุมได้จริงหรอ” อัลเฟรดถาม
“ฉันยังไม่ได้หมั้นค่ะก็เลยไม่ยอม ฮ่าๆๆๆ” ไอรีนตอบและหัวเราะ
เอเลียสเดินกลับมาก็เห็นพี่สาวยิ้มอยู่จึงโล่งใจ “คุยกันสนุกเลยนะ”
“ก็พี่สาวมึงสนุกนี่ ก็ต้องคุยสนุกเป็นธรรมดา” อัลเฟรดยิ้มอย่างอารมณ์ดี
ทั้งสามคนคุยกันสนุกสนาน ทางอัลเฟรดและไอรีนก็ลอบส่งสายตาหากันตลอดเวลาอย่างไม่เกรงใจเอเลียสเลยทำให้เขาแอบกังวลหน่อยๆเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“แล้วนี่ไปไหนต่อกันมั้ย” อัลเฟรดถามขัดขึ้น
“อืม ไหนๆก็ไม่เจอกันนานไปดื่มหน่อยเป็นไง” เอเลียสหันไปถามเพื่อน “ส่วนพี่ไอน่ะกลับไปหาพี่เรย์เลยเดี๋ยวโดนดุ”
“มีเพื่อนแล้วไล่พี่เลยนะ ใช่สิ..คราวหลังไม่ต้องขอให้ฉันช่วยอะไรเลยนะ” ไอรีนงอนน้องชายตัวเอง
“ผมล้อเล่นน่า แต่ยังไงพี่ก็อยู่ดึกมากไม่ได้นี่นา” จริงๆเอเลียสนั้นอยากแยกเพื่อนตัวเองกับพี่สาวออกมากกว่าเพราะเขารู้ดีว่าเรย์ออนเป็นคนยังไง
“ก็ถ้าพี่จะอยู่ใครจะห้าม เรย์ออนพี่ก็ไม่กลัว” ไอรีนพูดอย่างสบายๆ
“นั่นสิเรย์ออนไม่เห็นน่ากลัวตรงไหน” อัลเฟรดเสริม
“ไอ้อัล..” เอเลียสเริ่มเตือน “เออ..เอาเป็นว่าเราไปกันเถอะนี่ก็เย็นมากแล้วบาร์ดีๆน่าจะเปิดแล้วล่ะ” พูดจบทั้งสามคนก็ลุกจากโต๊ะทันทีโดยมีเอเลียสเดินนำไปก่อนส่วนอัลเฟรดก็แอบเดินมาประชิดตัวของไอรีนแล้วแอบโอบเอวเธอ
“นี่..เดี๋ยวน้องฉันเห็น” ไอรีนเตือนเสียงเบา
“ครับๆ” อัลเฟรดเก็บมือล้วงกระเป๋าไปทันทีก่อนที่เอเลียสจะหันมา
“มีอะไรกันหรือเปล่า” คนเป็นน้องชายเห็นท่าทางแปลกๆจึงหยุดถาม
“ไม่มีอะไร ไปที่รถเถอะ” ไอรีนรีบเดินนำหน้าน้องชายไปทันที
ขณะอยู่บนรถเอเลียสก็ลอบมองหน้าพี่สาวตัวเองตลอดเหมือนมีอะไรจะพูด
“แกมองหน้าพี่ทำไมเอส” ไอรีนทนไม่ไหวจึงถามออกไป
“ก็..พี่กับไอ้อัลน่ะ ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของพี่หรอกนะแต่ถ้าพี่เรย์รู้..แล้วอัลมันก็ผู้นำตระกูลเหมือนกัน” เอเลียสกังวล
“ไม่มีอะไรหรอกน่า แค่เพื่อนกัน..แกอย่ากังวลเลย” ไอรีนบอกกับน้องชาย
“ให้จริงเถอะ” เอเลียสไม่ค่อยเชื่อเท่าไรเขาแค่ไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากเลยกะจะหยุดไว้แต่เนิ่นๆ
หลังจากขับรถมาสักพักก็ถึงบาร์สุดหรูหราที่อัลเฟรดแนะนำให้มา ทั้งสามเข้ามานั่งโต๊ะโซนวีไอพีที่ไม่มีคนพุกพล่านมากนักก่อนจะสั่งเครื่องดื่มและอาหารมาดื่มกินกัน
“ของพี่สาวดื่มเบาๆก็พอแล้วมั้ง” เอเลียสรู้ดีว่าพี่สาวตัวเองคออ่อนมากแค่ไหนจึงแซวเธอ
“ดื่มไปเถอะ ถ้าเมาเดี๋ยวกูพาพี่มึงไปส่งเอง” อัลเฟรดยิ้มกว้างเพราะเขารู้ดีว่าตอนเธอเมานั้นเป็นยังไง
“มึงไม่ต้องยุ่งกับพี่กูเลย” เอเลียสดักคอเพื่อนไว้ก่อน
“หึงพี่สาวหรอ เป็นน้องชายที่น่ารักดีนะ ฮ่าๆๆ” อัลเฟรดแซว
“ทั้งคู่คุยกันไปก่อนนะขอไปรับโทรศัพท์ก่อน” ไอรีนมองเบอร์ของเรย์ออนก็รีบเดินไปหาที่เงียบๆคุยทันที
เอเลียสมองเพื่อนตัวเองที่ไม่ละสายตาจากพี่สาวเขาเลยก็ไม่ค่อยพอใจนัก
“ไอ้อัล มึงหยุดคิดอะไรกับพี่กูเลยนะ มึงไม่รู้หรือไง..ว่าที่คู่หมั้นของพี่กูคือใคร” เอเลียสเตือน
“รู้สิ ใครๆก็รู้..แล้วไงล่ะ” อัลเฟรดตอบอย่างไม่กลัว
“ไอ้อัล..มึงจะซวยนะ” เอเลียสยังคงกังวล
“เออ..มึงไม่ต้องห่วงหรอก เรย์ออนน่ะกูไม่กลัวหรอกแล้วกูจะแย่งมาให้ดู” อัลเฟรดพูดอย่างมั่นใจ
“เห้ย..ไอ้นี่พูดไม่ฟังเลย ยังไงกูก็จะขัดมึงถ้ามึงคิดจะยุ่ง” เอเลียสไม่ยอมง่ายๆ
“ก็ขัดไปสิ..ถ้าทำได้” อัลเฟรดท้าทายและยิ้มออกมาเพราะเขามั่นใจมากว่าไอรีนจะเล่นด้วยแน่นอน
“ถ้ามึงคิดจะเล่นกับพี่กู กูขอเตือนนะอัลอย่าเด็ดขาด” เอเลียสพูดพร้อมขมวดคิ้วเพราะเขาเองก็รู้จักพี่สาวตัวเองดีว่ายังไงก็จะเลือกผลประโยชน์เป็นอันดับหนึ่งอยู่แล้วเพราะงั้นอัลเฟรดน่ะแพ้ตั้งแต่เริ่มอยู่แล้ว
“กูไม่ได้จะเล่นแต่กูจะเอาจริงๆ” อัลเฟรดจ้องหน้าเพื่อนอย่างจริงจัง