หญิงซ่อนร้าย ชายซ่อนรัก

4

บทที่ 4

“อุ๊ย!” สุทธิดารีบตะครุบผ้าเช็ดตัวที่พันไว้อย่างหมิ่นเหม่ เขาเข้ามาอยู่ในครัวของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

ชายหนุ่มที่กำลังเปิดตู้เย็นสะดุ้งสุดตัว รีบปิดตู้เย็นและหันไปมอง.. ภาพที่เห็นทำให้เขาหายใจสะดุด เรือนร่างแสนเย้ายวนที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนสั้นพันกาย.. ขนาดว่ายืนห่างกันเกือบสิบก้าว ยังมองเห็นผิวเนียนผุดผาดของเธอชัดเจน

“ยะ ยังไม่นอนอีกเหรอหนูเล็ก” ถามตะกุกตะกัก ไม่แน่ใจว่าเพราะตกใจหรือหวั่นใจกับสภาพของเธอกันแน่

หญิงสาวข่มความหวาดหวั่นไม่ให้เขารับรู้ ทำใจกล้าเหมือนไม่แคร์

“คุณพีหาอะไรเหรอคะ” ไม่ตอบแต่ถามในสิ่งที่อยากรู้

“นมสด ไม่ใช่ ๆ น้ำผึ้ง ผมอยากได้น้ำผึ้งเอาไปราดแพนเค้กสักหน่อย” ไม่รู้เพราะอะไร เขาจึงต้องเกรงใจเธอจนต้องตอแหลใส่

“หนูเล็กเตรียมไว้ให้แล้วไงคะ ในโถใบจิ๋วบนจานแพนเค้ก” ทำมือประกอบขนาดโถ

“มีด้วยเหรอ ผมไม่ทันสังเกต”

“มีนะคะ แต่คุณพีไม่ชอบทานหวานไม่ใช่เหรอคะ หนูเล็กเห็นน้ำผึ้งเหลือกลับมาเท่าเดิมทุกครั้งเลย”

ริมฝีปากแต้มยิ้มบาง ๆ ของเธอทำให้เขารู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนเป็นไข้ ร้อนรนจนไม่อาจทำนิ่งเฉยต่อคำพูดนั้นได้

“วันนี้ผมรู้สึกเพลีย ๆ เพราะนอนน้อย” หลับตาแน่น ขบฟันแน่นจนขึ้นสันเมื่อคำพูดของตัวเองเหมือนจะประจานตัวตน “ผมรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ เลยอยากกินของหวาน ๆ น่ะ”

กริ๊ง ๆ ๆ...

“คุณพีขา ยังไม่ได้นมอีกเหรอคะ “อุ้ย!”

เสียงใส ๆ ที่ดังขึ้นหลังจากโมบายหน้าประตูดังกระทบกัน ทำให้คนที่อยู่ในครัวทั้งสองต่างก็มองหน้ากัน คนหนึ่งหรี่ตามองเป็นคำถาม คนหนึ่งทำหน้าอึดอัด

แต่ความรู้สึกที่ต่างก็ไม่รู้กัน คือความไม่พอใจบุคคลที่สาม

คนหนึ่งไม่พอใจที่หล่อนล้ำเข้ามาในเส้นความเป็นส่วนตัวของเธอ คนหนึ่งไม่พอใจที่หล่อนไม่เชื่อฟังคำพูดของเขา

“ผมขอโทษ” บอกเธอเสียงขรึมอย่างสำนึกผิด และรีบเดินผ่านหน้าเธอไป ตั้งใจจะพาคู่ขาของตัวเองออกไปให้เร็วที่สุด

ปฐพีชักสีหน้าเอือมระอา เอาตัวบังภรรยาในนามของตนไว้ ปกป้องเธอให้พ้นจากสายตาสอดรู้ของนางแบบสาวคู่ขา

“ฉันบอกให้เธอนั่งรอไม่ใช่เหรอไอ”

นางแบบสาวรีบชักสายตากลับ ตีหน้าเศร้าและยิ้มแห้ง ๆ อย่างยอมรับผิด

“ไอเห็นคุณพีหายมานานนี่คะ ไอนึกว่าคุณพีมาเอานมสดให้ไอ ไม่คิดว่า.. ไอขอโทษที่มาขัดจังหวะนะคะ” เปลี่ยนคำพูดที่อยากพูดใส่เขา เป็นคำขอโทษอย่างสำนึกผิดแทน เพราะคิดว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์ สู้ทำให้เขาลุ่มหลงเพื่อตักตวงให้ได้มากที่สุดจะดีกว่า

หญิงสาวร่างเกือบเปลือย ที่ถูกร่างใหญ่ซ่อนไว้ด้านหลัง ขยับตัวไปด้านข้างหนึ่งก้าว อวดโฉมต่อหน้าสตรีผู้มาเยือนถึงถิ่น

“ไม่ต้องรู้สึกผิดขนาดนั้นก็ได้ค่ะ เพราะแก้ไขตอนนี้ไม่ทันแล้ว” บอกกับเธอแล้วเงยหน้ามองคนข้าง ๆ “สรุปคุณพีต้องการนมสดหรอกเหรอคะ”

ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีเหตุการณ์ไหนที่ทำให้ปฐพีกระดากกระเดื่องใจได้เท่าครั้งนี้อีกแล้ว

“ไม่ใช่ ผมอยากได้น้ำผึ้ง” แต่เขาเลือกที่จะตอแหลต่อไป

“อ้อ..” แล้วเหลือบมองไปทางแขกสาวคนสวย “คุณพีอยากได้น้ำผึ้ง ส่วนแขกของคุณพีอยากได้นมสดใช่ไหมคะ”

นางแบบสาวฉีกยิ้มกว้างมากขึ้น พยักหน้ารับคำถามของอีกฝ่าย ที่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าหล่อนเป็นภรรยาของเขา

“ค่ะ”

“นมสดมีนะคะ แต่เป็นนมที่หมดอายุไปตั้งแต่เมื่อสามวันก่อน แต่นมอยู่ในตู้เย็นตลอดเวลา ถึงจะหมดอายุไปสองสามวันแล้วก็ยังดื่มได้ ถ้าแขกของคุณพีไม่รังเกียจ จะรับสักแก้วก็ได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ไอไม่เสี่ยงดีกว่า ขืนดื่มไปแล้วท้องเสียคงทำงานไม่ได้แน่”

“อ้อ!” อุทานเสียงสูงพร้อมกับดีดนิ้วดังโป๊ะ “ถึงว่าทำไมหน้าคุ้น ๆ ที่แท้ก็นางแบบจากเวทีที่เล็กไปเป็นกรรมการตัดสินนี่เอง จำเล็กได้ไหมคะ”

“จำได้สิคะ คุณเล็กออกจะสวยสง่าขนาดนี้” นางแบบสาวรีบพูดเอาใจ ไม่กล้าหือใส่ภรรยาตัวจริงของชายหนุ่มที่ตนกำลังควง

“ขอบคุณที่ชมค่ะ แต่เล็กรู้สึกผิดจังเลยที่จำคุณไอลุคนี้ไม่ได้ ต้องขอโทษคุณไอและคุณพีด้วยนะคะ” มือเรียวจับแขนเหนือข้อมือของสามี ส่งยิ้มระรื่นให้ทั้งสอง

“อือ ครับ” ปฐพีตอบรับไม่เต็มปาก

“ถ้าเล็กรู้ล่วงหน้าว่าคุณไอมานอนกับคุณพี เล็กคงเตรียมอาหารดี ๆ กว่านี้ไว้ให้ วันนี้ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะที่ทำหน้าที่ภรรยาหลวงบกพร่องไปนิด”

ไม่ได้โดนตบที่หน้าก็เหมือนโดน เจ็บชาจนทำหน้าไม่ถูก กับคำพูดเชือดนิ่ม ๆ ของภรรยา

“ไม่เป็นไร แค่นี้ก็พอแล้ว” ปฐพีเอ่ยเสียงขรึม

“คราวหน้าถ้าจะพาคุณไอมานอนด้วย ต้องบอกเล็กล่วงหน้านะคะ เล็กจะได้เตรียมอาหารบำรุงกำลังไว้ให้” บอกกับสามีแล้วหันไปทางคู่ขาของเขา “คุณไอต้องทำงานใช้หน้าตาและเรือนร่าง รับจ๊อบแบบนี้อาจจะทำให้อ่อนระโหยโรยแรง เช้ามาต้องรีบบำรุงกำลัง กินอาหารให้ถูกหลัก ไม่อย่างนั้นอาจจะโทรม อาจจะตกต่ำในอาชีพเอาได้”

นางแบบสาววัยสิบเก้าหย่อน ๆ หน้าซีดเผือด กลัวเจ้าของคำพูดห่วงใยใบหน้ายิ้มแย้มนั้นจับใจ จะร้องให้สามีเธอช่วยก็คงยาก เพราะเห็นกับตาว่าเขานั้นเกรงใจเธออยู่ไม่น้อย

“เขาะ..ขอบคุณค่ะ”

สุทธิดายิ้มกว้างพอ ๆ กับใจ “ถ้าไม่มีอะไรแล้วเล็กขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะคุณไอ.. ถ้าออกไปแล้วช่วยปิดประตูให้เรียบร้อยด้วยนะคะคุณพี”

“ครับ” ตอบรับและมองตามร่างอวบสมส่วน ที่ทำให้อายและกรุ่นโกรธได้ในเวลาเดียวกันจนลับตา

จากนั้นจึงพาคู่ขาออกไปจากตัวบ้าน ที่เป็นส่วนของเมียในนาม เพราะหล่อนเขาจึงกลายเป็นตัวตลกต่อเธอ

พอกันที จบกันแค่นี้พอ!