ตอนที่ 15
กลับถึงร้านทั้งสองได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้พี่ชายฟัง หลี่จินได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์ลูกเศรษฐี และสอนน้องทั้งสองให้ปล่อยผ่านเรื่องไร้สาระ
เราไม่สามารถห้ามความคิดของใครได้เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถห้ามคนเหล่านั้นไม่ให้ดูถูก
“น่าเจ็บใจนัก เพราะมีเงินมากกว่าเลยจะพูดอะไรก็ได้”
หญิงสาวเอ่ยก่อนที่เธอจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ เธอสะบัดข้อมือเล็กน้อยเนื่องจากว่านั่งสอบเป็นเวลานานทำให้รู้สึกปวดเมื่อยไปทางร่างกาย
“อย่าไปสนใจเลย คนที่พูดจาไม่ดีก็เหมือนผายลมออกทางปากนั่นแหละ”
คนดี ๆ ที่ไหนจะพ่นคำหยาบคายใส่คนแปลกหน้าที่ไม่ได้สนิทสนมกัน ชายหนุ่มไม่อยากให้หลี่ฉวนและจือหลินคิดมาก จึงพยายามปลอบใจทั้งสอง
“เขาคงจะเป็นคนมีเงินแต่ไม่มีความสุข เพราะถ้าเขามีความสุขเขาคงไม่คิดร้ายกับใคร”
คนที่มีชีวิตดีมักจะมองโลกสวยงามและมองโลกในแง่ดี ต่างจากผู้ชาย
