Kiss
1041 Words
Python POV
“Good morning Dad” Medyo late na akong gumising. Ayaw kung sumabay kay Ninong Cole ngayon. Balak kung magpahatid na lang sa Daddy ko.
“Dad can you please just drop me off at the university?”
“Ayaw mo bang sumabay sa ninong mo ngayon?”
Sumimangot ako at bigla na naman ako nainis. Hindi ko na sinagot si Daddy umupo ako at nagsimulang kumain. Ayaw kong tumingin kay Daddy dahil tiyak na kukulitin niya na naman ako kung bakit ako naiinis kay ninong. Nakayuko ako habang kumakain at hindi ko namamalayan ang isang taong nakatayo at mataman akong pinagmamasdan.
“Python bakit ayaw mong sumabay sa ninong mo?”
“Dad ilang beses mo na yan tinanong” sagot ko sa ama ko nang hindi siya tinitingnan. Nakayuko ako sa pagkain ko. Wala akong gana kaya pinaglalaroan ko lang ang kutsarang hawak ko at isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko.
“You know you can tell Daddy everything right? I just want to remind you just in case my baby forgot that she can talk to her Daddy about anything”
Muli along napabuntong hininga. Siguro kailangan kung sabihin sa ama ko para mawala ang bigat nang nararamdaman ko.
“Naiinis ako kay ninong kahapon. Sinabihan niya akong nakikipagharotan kay James sa harap nang maraming tao. Hindi ako nakikipagharotan sa James na ‘yon Dad hinarang niya ako at kinulit. He even grabbed my hand kaya napasubsob ako sa lalakeng ‘yon” Hindi ko na napigilan na maglabas nang saloobin sa Daddy ko.
“Ikaw naman pala ang may kasalanan Cole kung bakit ayaw sumabay nang inaanak mo sa’yo”
Agad akong nag angat nang tingin. Hindi ko alam kung ano na ang itsura ko sa harap ni ninong. Natulala ako. Hindi ko alam kung ilang segundo lang akong nakatingin sa kanya. Nawala na parang bola ang inis ko nang makita ko ang ngiti ni ninong. Kakaibang kiliti ang hatid sa katawan ko nang matamis niyang ngiti.
“Baby close your mouth baka pasokin na yan nang langaw”
“Daddy naman!”
Kahit kailan talaga mapangasar ang ama niya. Alam naman nitong humahanga siya sa ninong niya kaya naiinis siya na inaasar siya sa mismong harapan nito.
“Sorry, Python I didn't mean what I said yesterday. Galit pa ba ang inaanak ko sa akin?” Napakasarap sa pakiramdam ang malambing na boses ni ninong. Alam ko naman na sinasabi niya lang yan dahil nandito si Daddy. Pag wala si Dad lagi siyang masungit sa akin. Pero ayos na rin na nag sorry siya. Nawala ang inis ko.
“Let’s go late na tayo pareho”
Agad akong tumayo. Hinalikan ko muna si Daddy. Kinuha ko ang bag ko at agad kung hinila ang kamay ni ninong Cole. Kahit naman masungit si Ninong hinahayaan niya lang ako sa mga ginagawa kung paglalambing sa kanya. Kahit lagi sinasabi niya na anak lang ang turing niya sa akin.
Hindi ko na hinintay si Ninong na pagbuksan ako nang pintoan. Agad akong tumakbo sa passenger side nang magarang sasakyan niya. Umayos agad ako nang upo. Hindi ko inaasahan ang paglapit ni ninong sa akin. Akala ko hahalikan niya ako ‘yon pala inabot niya lang ang seatbelt ko at kinabit. Bago tuloyang lumayo ang mukha ni ninong inabot ko ang labi niya nang isang mabilis na halik.
“Python Angeles!”
“What?”
Nagmaang maangan ako. Agad akong tumingin sa labas nang bintana. Saka ako lihim na ngumiti. Ilang minuto na akong nakatingin sa labas hindi pa rin ene-start ni ninong ang sasakyan. Agad akong lumingon sa kanya.
“Ninong paandarin mo na late na tayo”
Hindi ko inaasahan ang sumunod na ginawa ni ninong kinulong niya ang mukha ko sa palad niya at sinakop ang labi ko. Halik na ngayon ko lang natikman. Napakasarap at naghahatid nang kakaibang init sa katawan ko. Pinikit ko ang mata ko at dinama ang malambot na labi ni ninong.
“What the hèll you doing Python?” Bigla akong nagmulat nang mata. Nanunulis ang labi ko habang nakaharap kay ninong.
“Another Daydreaming Python?” Sa kauna unahang pagkakataon nakita kung ngumiti si ninong. Ang ngiti niyang napakagandang pagmasdan. Ang ngiting nagpasaya sa batang puso ko.
“Ninong ano kaya ang pakiramdam nang mahalikan nang labi mo?” I intensely gaze at him.
“Ninong can you kiss me” Mapangakit kung turan kay ninong.
“Shút up Python”
Malakas na sigaw niya. Agad na pinaandar ni ninong ang sasakyan at mabilis ang takbo nang sasakyan kaya nakaramdam ako nang kaba. Napahawak ako nang mariin sa braso ni ninong dahil sa takot na nararamdaman ko. Pinikit ko ang mata ko. Ang lakas nang kalabog nang puso ko. Parang kaming nakikipagkarera sa daan.
“Ninong please slow down” sigaw ko. Pakiramdam ko papanawan ako nang ulirat. Minulat ko ang mata ko nang bumagal na ang takbo namin. Bumitaw ako sa braso niya. Hinawakan ko ang dibdib ko. Pakiramdam ko pinagpapawisan ako nang malamig sa takot na naramdaman ko kanina. Napatingin ako kay ninong Cole nang abotan niya ako nang tubig. Tinabig ko eto. Pagkatapos niya akong takotin bibigyan niya ako nang tubig.
Sinamaan ko nang tingin si Ninong Cole sa ginawa niyang pananakot sa akin.
“Eto na ang huling beses na sasabay ako sa’yo ninong. Mag taxi na lang ako. Ayaw ko pang mamatay” Humalukipkip ako sa gilid nang sasakyan. Ilang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni ninong Cole. Hindi ko siya pinansin pa hanggang sa makarating kami nang university. Agaran akong bumaba sa sasakyan.
“Nakakainis talaga”
“Python come back here”
Hindi ko pinansin si Ninong Cole. Alam kung hindi niya ako hahabolin dahil marami nang tao na papasok sa University. Agad akong lumiko nang daan alam kung hindi mapapansin ni Ninong na hindi ako papasok ako nang University.
“Bakit si Ninong Cole pa ang nagustohan ko? Ang sama nang ugali niya. Mapanakit siya. Magsama sila nang nobya niyang masungit”
Agad akong pumara nang taxi. Sa sobrang pagkainis ko wala na akong balak na pumasok sa University ngayon. Uuwi na lang ako sa bahay. Alam kung wala na si Daddy sa oras na eto sa bahay.
- Writer
