ตอนที่ 15 อย่าหาว่าไม่เตือน!

1517 Words

ทั้งคู่มาถึงก็เห็นรถของปรมที่จอดอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มคงมาถึงก่อนไม่นานนัก ก่อนจะลงรถแล้วไปขนกระเป๋าลงกัน ปรเมศวร์อาสายกกระเป๋าให้พัทธมนเอง "ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวเอยยกเองค่ะ" "เข้าไป" คนที่มีอารมณ์คุกรุ่นตั้งแต่อยู่ในรถ ปรเมศวร์ยกทั้งของตัวเองและของพัทธมน ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไปในบ้าน พัทธมนก็ตามมาติดๆ ก่อนจะเจอทั้งสามคน "เอย.." บุรทัชยิ้มกว้างเมื่อเห็นใบหน้าของแฟนสาว ก่อนที่เขาจะหันไปทักทายพี่ชายของรุ่นน้อง แต่เขารู้สึกไม่ชอบหน้าของปรเมศวร์เลยทำไมไม่รู้เหมือนกัน ดูนิ่งๆ หยิ่งๆ ไม่เข้ากับสภาพอากาศ ดูเป็นพันธมิตรกับสิ่งแวดล้อม "หวัดดีครับ" บุรทัชยกมือไหว้ตามมารยาท ปรเมศวร์ก็รับไหว้ตามมารยาทเช่นเดียวกัน "คิดถึงจังตัวเล็ก" บุรทัชวางมือลงบนศีรษะของพัทธมน ตรงนี้หากมีเพียงคู่ของเขากับคู่ของปรมเขาก็คงกอดอีกฝ่ายไปแล้ว "เชิญตามสบายนะครับ ผมเตรียมห้องข้างบนไว้ให้แล้ว" บุรทัชหันไปบอกปรเมศวร์ อีก

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD