@เช้าวันต่อมา
@08.00น.
ปรเมศวร์เดินลงมาจากบ้าน มีสูทตัวหนึ่งพาดแขนเอาไว้ก่อนจะมองหาพัทธมน หญิงสาวก็เดินออกจากห้องมาพอดี
พัทธมนสวมเป็นเดรสแขนกุดสีชมพูรัดรูปสั้นเพียงเข่า เธอคิดว่ามันน่าจะพอได้อยู่บ้าง เอาไว้ว่างๆ ค่อยไปหาซื้อชุดที่มันสุภาพกว่านี้แทน บนใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเบาๆที่มี รวบผมขึ้นเป็นหางม้าจะได้เป็นระเบียบเรียบร้อย
ปรเมศวร์ส่งยิ้มเมื่อได้มองร่างบอบบางที่ดูจะสวยผิดปกติในเช้านี้ ทำท่าจะเดินเข้าไปกอดแต่กลับโดนสายตาคนตัวเล็กตำหนิมาให้
พัทธมนมองเขาตาเขม็งเอาไว้ เขาจะมาลืมตัวแบบนี้บ่อยๆ ไม่ได้ เมื่อก่อนเขาแทบไม่อยากเข้าใกล้เธอ แต่เดี๋ยวนี้จะมาคลอเคลียเธอเดี๋ยวคนในบ้านสงสัยเอา
ปรเมศวร์พยักหน้าเบาๆ พร้อมรอยยิ้มบางๆ ก่อนจะถอยออก ขณะนั้นคนเป็นแม่เดินออกมาจากในครัว
"จะไปทำงานกันแล้วเหรอลูก" คุณปรานีส่งยิ้มให้คนทั้งสอง
"ครับแม่ พ่อไปหรือยังครับ"
"ยัง วันนี้พ่อเราจะเข้าบริษั
