“ขอบคุณนะครับสำหรับมื้อเช้า ผมมารบกวนซินนี่นานแล้ว คงต้องกลับเสียที…ไปก่อนนะครับ”
เอ็ดเวิร์ดบอกกล่าวเจ้าของบ้าน ก่อนจะหันหลังจากไปเงียบๆ ทิ้งให้คนที่นึกว่าจะมีอะไรตื่นเต้น ยืนหน้าเง้าด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ
‘แค่เนี้ย! พูดแค่เนี้ย’
ซีลีนาคิดอย่างหงุดหงิด เขาไม่คิดจะโรแมนติกสักนิดให้เธอรู้สึกดีกว่านี้เลยหรือไง พูดอะไรหวานๆ น่ะเป็นมั้ย ตาบ้าเอ๊ย! ใจร้ายชะมัด มานอนกอดเขาทั้งคืน แล้วก็ไปง่ายๆ อย่างนี้นี่นะ
ขณะที่หญิงสาวเอาแต่ค่อนขอดเขาในใจ ฝ่ายคนใจร้ายก็มิได้สบายใจแม้แต่น้อย เขาอยากทำอะไรให้น่าประทับใจกว่านี้ มากกว่าที่จะเดินจากมาทื่อๆ
เมื่อก่อนเขาอาจไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงคนไหนจะรู้สึกยังไง แต่สำหรับซีลีนาระหว่างเขาและเธอ อาจจะอยู่ในสถานะเป็นเพื่อนกันได้ เขาควรจะทำอะไรให้เหมาะกับเธอในสถานะนั้น หรือเปล่า ว่าแต่เขาควรทำเช่นไร
เอาเถอะ อย่างน้อยเมื่อจากกันไป จะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ต่อกัน เพราะถึ
