ซีลีนาผลัดกินเองผลัดป้อนเขา จนข้าวทั้งสองจานหมดเกลี้ยง แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกจากเก้าอี้ ทั้งที่ยังมีเธอนั่งบนตัก เอ็ดเวิร์ดก็ต้องชะงักเสียก่อน
“ฟอด!” เสียงแก้มสากที่โดนหอมซ้ำรอยเดิมหนักๆ
“พอเถอะน่า ลุกขึ้น ผมจะเข้าห้องน้ำ” เขาปัดป้องมือเล็กแต่ทรงประสิทธิภาพที่พยายามลูบไล้อกแกร่ง
“ไม่ค่ะ ซินนี่ไม่ให้คุณไป คุณน่ะใจร้ายที่สุด ซินนี่เอาใจคุณขนาดนี้ ไม่คิดจะให้รางวัลกันเลยหรือคะ”
“จะเอาอะไรอีกล่ะ” เอ็ดเวิร์ดถามกลับเสียงห้วน ก่อนจะถอนหายใจอย่างฉุนๆ เมื่อแม่คุณเอียงแก้มด้านซ้ายมาให้ ซ้ำยังหลับตาพริ้ม รอคอยเขาตอบสนองด้วยรอยยิ้มกริ่ม
“ฟอด!” ชายหนุ่มจึงจัดไปไม่ให้เสีย แต่คนเรื่องมากก็ยังไม่พอใจ
“ข้างนี้ด้วยสิคะ” หันด้านขวามาให้เขา
“ฟอด!” จัดให้ แต่ชายหนุ่มไม่คิดจะหยุดเพียงแค่นั้น เพราะหมั่นไส้นางยั่วเป็นกำลัง ปากหนาจึงลากไล้มายังใบหูเล็ก กัดหยอกเบาๆ แล้วจุมพิตระเรื่อยลงมายังซอกคอขาวๆ
“อื้
