When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะค่ะ กัญญาไม่อยากอยู่ตรงนี้นานๆ เดี๋ยวผู้หญิงที่คุณกำลังจะแต่งงานด้วยจะเข้าใจผิด” ศิริกัญญาเอ่ยประชดประชัน เธอรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน “ฉันจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้นนอกจากเธอ” องศาเอ่ยจริงจัง “ไม่ต้องมาโกหกหรอกค่ะ คุณจำไม่ได้เหรอว่าคุณเคยบอกว่าคุณจะแต่งงาน แล้วคุณมาทำแบบนี้ มันหมายความว่ายังไง” ศิริกัญญาเอ่ยออกไปด้วยอาการตัดพ้อ วันที่เธอบอกว่าเขาว่าเธอจะเดินออกมาจากชีวิตของเขา เขาไม่รั้งเธอไว้สักคำ “จำได้ ตอนนั้นฉันมันโง่ที่ไม่คิดดูให้ดีแล้วปล่อยเธอไปโดยที่ไม่รั้งเธอไว้สักนิด มาตอนนี้ไอ้โง่คนนั้นมันรู้ตัวแล้วว่ามันโง่แค่ไหน ให้โอกาสมันได้แก้ตัวเถอะนะ” องศาพยายามวิงวอนขอความเห็นใจจากหญิงสาว “ไม่มีโอกาสให้ใครทั้งนั้นแหล่ะค่ะ มาทางไหนก็กลับไปทางนั้น กัญญาอยากเริ่มต้นใหม่กับคนที่เห็นค่ากัญญา ไม่ใช่คนที่พร้อมที่จะสลัดกัญญาทิ้งทุกเมื่อ” ศิริกัญญาเอ่ยออกมาด้วยความขมขื่น แน่น