When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
และด้วยความเร่งรีบทำให้เขามาถึงที่ไร่ข้าวโพดในเวลาไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เขาไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ตรงไหน เขาจึงหยุดรถและเดินไปถามพนักงานในไร่ จึงได้คำตอบว่าทำงานที่ออฟฟิศซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มาก หัวใจของชายหนุ่มเต้นระรัว เขาไม่เคยดีใจที่จะได้พบเธอเท่านี้มาก่อน ขอให้เธอเข้าใจและยอมกลับไปกับเขาโดยดีด้วยเถอะ นั่นเป็นสิ่งที่เขาภาวนาอยู่ในใจ เมื่อมาถึงที่ออฟฟิศเล็กๆ ที่มีพนักงานอยู่เพียงสี่คน องศาก็ถือวิสาสะเดินเข้าไปด้านในทันที เขาอยากพบหน้าหญิงสาวเหลือเกิน แต่ทันทีที่เขาเข้าไปด้านใน เขาก็พบว่าเธอกำลังคุยหัวร่อต่อกระซิกอยู่กับภิภพ ซึ่งเขาไม่เคยเห็นเธอมีความสุขขนาดนี้มาก่อน ตอนที่เธออยู่กับเขาเธอไม่เคยยิ้มกว้างแบบนี้มาก่อน เหมือนว่าเธอแบกความทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลา “คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามานะครับ” ภิภพเอ่ยทันทีที่เห็นหน้าคนแปลกหน้าเข้ามา ในขณะที่ศิริกัญญานั้นหน้าซีดด้ว