เดินจาก...2

382 Words
“ไม่เป็นไรครับ กัญญาเป็นเพื่อนสนิทของพาย ก็เหมือนกับน้องสาวพี่คนหนึ่งล่ะ อยู่ที่นี่ได้ตามสบายเลย พี่ขอตัวไปทำงานก่อน” ภิภพรีบบอก ก่อนที่จะลงมาช่วยหญิงสาวขนของลงจากรถ “แหมๆ ให้มันได้อย่างนี้หน่อย คนชงจะได้ไม่เสียใจ” พิยดาเดินเข้าไปกระแซะพี่ชายด้วยความดีใจ ที่อย่างน้อยพี่ชายก็ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจหรือไม่ชอบเพื่อนของตน เธอยังมีหวังกับการจับคู่ให้คนทั้งสอง “ไม่ต้องหรอก ชงไม่ขึ้น พี่เห็นกัญญาเขาเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น” ภิภพเอ่ยออกมาตามจริง “ไม่ต้องมาพูดหรอกเดี๋ยวได้กลืนน้ำลายตัวเอง” น้องสาวยังคงแซะพี่ชายไม่หยุด ส่วนพี่ชายนั้นได้แต่ส่ายหน้า เพราะเขามั่นใจว่าเขาไม่มีทางรักศิริกัญญาอย่างที่น้องสาวเขาต้องการแน่นอน “คอยดูก็แล้วกัน” ผู้เป็นพี่ชายเอ่ยด้วยความมั่นใจ ก่อนจะช่วยขนสัมภาระของศิริกัญญาขึ้นไปบนบ้านทรงไทย ในขณะที่หญิงสาวก็ถือกระเป๋าใบเล็กตามมาติดๆ พิยดาแม่สื่อนั้นถึงกับยิ้ม เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทและพี่ชายตนเองเหมาะสมแค่ไหนยามได้อยู่เคียงข้างกัน ความเจ็บปวดที่ผ่านมาถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ เพราะเพื่อนสนิทอย่างพิยดา แต่พอเมื่อเธอได้มาอยู่ในห้องเพียงลำพัง น้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะไปไหนมาไหน ไม่มีแม้กระทั่งข้อความอวยพร หรือข้อความที่บ่งบอกว่าเขายังมีเยื่อใยกับเธอ ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอหยิบซิมการ์ดออกมาหักทิ้ง และตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะฝากพิยดาที่จะต้องเดินทางเข้าไปทำงานในเมืองซื้อซิมใหม่กลับมาให้เธอ เธอเลือกทิ้งอดีตแบบจริงจัง เธอจะลืมคนใจร้ายอย่างเขาให้ได้ คนที่ไม่มีหัวใจ คนที่ทำร้ายความรู้สึกของเธออย่างเจ็บปวด เธอขอเวลาอ่อนแอแค่วันนี้ นับแต่นี้ต่อไปเธอสัญญากับตนเองแล้วว่าเธอจะไม่มีวันเสียน้ำตาให้คนอย่างเขาอีกอย่างแน่นอน
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD