“เอาน่าลองเปิดใจดู ไม่เคยได้ยินสมบัติของการแทนที่เหรอ การที่เราจะลืมใครสักคนได้ มันต้องมีบางคนเข้ามาแทนที่” พิยดายังคงยุเพื่อนอย่างต่อเนื่อง
“พอเลย ไม่ต้องมาปั่นหัวเราเลย พักเรื่องนี้ก่อน” ศิริกัญญาหันไปดุเพื่อนสนิท
“โอเค พอก็พอ แต่บอกก่อนเลยนะว่าไม่มีทางหยุด แค่พักก่อนเท่านั้นเอง” พิยดาหันมายิ้มท้าทายเพื่อนสาว ก่อนที่จะวิ่งนำหน้าไปที่รถแลนด์โรลเวอร์ที่กำลังจอดรอทั้งคู่อยู่ แม้ว่าจะเพิ่งผ่านความเจ็บปวดมา เมื่อได้เจอเพื่อนสนิทที่กำลังพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตนเองดีขึ้น เธอก็รู้สึกโกรธไม่ลง เธอจึงสาวเท้ายาวๆ จนกระทั่งตามเพื่อนสนิทไปถึงรถแลนด์โรลเวอร์ที่กำลังจอดอยู่
“มานั่งหน้าคู่พี่พบเลยกัญญา เราจะไปนั่งหลัง สบายๆ ไม่อึดอัด” พิยดาที่พยายามรับบทแม่สื่ออยู่ตลอด กำลังจะผลักให้เธอไปนั่งข้างหน้าคู่กับพี่ชายเขา
“สวัสดีค่ะพี่พบ” ศิริกัญญาหันมาไหว้พี่ชายของเพื่อนสนิท ซึ่งเขาก็รับไหว้ด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะมองไปที่น้องสาวที่แสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลังจับคู่ให้เขากับเพื่อนสนิทของตนเอง
“เรากำลังทำให้เพื่อนลำบากใจนะยัยพาย” ผู้เป็นพี่ชายรีบบอกน้องสาวทันที เพราะเห็นสีหน้ากระอักกระอ่วนของศิริกัญญา
“ก็พายอยากนั่งหลังนี่นา พี่พบมีหน้าที่ขับรถก็ขับไปเถอะ ที่น้องทำอยู่นี่ก็แค่หวังดีกับทุกคน” พิยดาเถียงทันที ก่อนที่จะขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังไม่สนใจคนทั้งคู่ ทำให้ศิริกัญญาเกรงใจพี่ชายของเพื่อน เธอเลยก้าวขึ้นไปนั่งคู่เขาด้วยความจำใจ ฝั่งพิยดาเมื่อเห็นทุกอย่างเป็นไปตามแผน เธอก็ลอบยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ เธอไม่ติดใจในอดีตของศิริกัญญา เธอพร้อมรับเพื่อนคนนี้เป็นพี่สะใภ้เสมอ
รถแลนด์โรลเวอร์แล่นมาเรื่อยๆ ก่อนที่จะมาจอดที่บ้านไม้สักหลังใหญ่ใจกลางไร่ข้าวโพด บ้านหลังนี้คือมรดกตกทอดของสองพี่น้อง และตอนนี้คนทั้งคู่ก็เอื้อเฟื้อให้ศิริกัญญามาพักที่นี่ หนำซ้ำเพื่อนสนิทอย่างพิยดายังจะให้เธอทำงานดูแลบัญชีไร่ข้าวโพดให้ เรียกว่าตั้งแต่หาที่พักยันหางาน เพื่อคนนี้ก็ดูแลเธอดีมาก แต่ที่ไม่ดีมีอยู่อย่างเดียว นั่นก็คือการจับคู่ระหว่างเธอและพี่ชายของเพื่อนสนิท
“พักที่นี่ตามสบายเลยนะครับน้องกัญญา แล้วเดี๋ยวพรุ่งค่อยเข้าไร่ข้าวโพดกับพี่ เดี๋ยวพี่จะให้คุณวรรณสอนงานคร่าวๆ” ภิภพเอ่ยกับเพื่อนสนิทของน้องสาวด้วยความเป็นกันเอง
“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเหลือกัญญาทุกอย่างเลย” ศิริกัญญาเอ่ยด้วยความเกรงใจ ทั้งเพื่อนสนิทและพี่ชายของเพื่อน กำลังทำให้เธอรู้สึกเป็นภาระของพวกเขา ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว พวกเขาไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอเลยด้วยซ้ำ