เวลาต่อมาครินต์และซินเนียพากันมาถึงบ้านหลังใหญ่ใจกลางเมือง หรือบ้านของท่านวุฒิสมาชิกชื่อดังในตอนนี้เพื่อมาเคลียร์ปัญหาที่ครินต์ก่อไว้ในตอนรับโทรศัพท์ของร่างบางข้างกาย
"ไม่กลัวบ้างเหรอ?"
"มีอะไรต้องกลัว?" ชายหนุ่มเอ่ยถามสบาย ๆ เขาไม่เห็นว่าการมาพบผู้ใหญ่จะน่ากลัวตรงไหนหากมันคือการรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง
"มั่นใจไปเถอะ พ่อฉันไม่ใจดีอย่างที่นายเห็นหรอก" เธอเจอมานักต่อนักแล้ว ผู้ชายที่อยากจะเข้ามารู้จักมาสนิทกับพ่อของเธอในตอนที่คบหากัน สุดท้ายวิ่งกลับบ้านแทบไม่ทัน
"แล้วคิดว่าฉันอ่อนแอขนาดต้องยอมเสียเมียเพราะกลัวพ่อตาหรือไง?" ครินต์ยังเลิกคิ้วถามเชิงกวนประสาทเธออยู่แบบนั้น เพราะเขาไม่ได้กลัวจริง ๆ อย่างที่พูด ตอนแรกอาจจะมีหวั่นใจอยู่บ้างเพราะเผลอเอ่ยถามคำหยาบคายออกไปไม่รู้ตัว แต่หากท่าน สส รับรู้ถึงเจตนา เขาจะเข้าใจว่าเพราะอะไร
"หึ!" เธอเดินนำลงจากรถและเข้าประตูใหญ่ไปด้านใน แม่บ้านต่างพา
