สามวันถัดมา สายตาคู่นหนึ่งแอบมองร่างของชายหญิงที่เดินอยู่ข้างกันด้วยความเจ็บปวด ครินต์ก้าวเท้าเหยียบไทยตั้งแต่ช่วงเช้า ตอนนี้ฟ้าใกล้มืดแล้ว เขายังไม่ได้เข้าบ้านเพื่อพักผ่อนหรือกลับไปหาคนในครอบยครัวเลย สิ่งแรกที่ชายหนุ่มเลือกทำคือการตามดูซินเนียที่กำลังทำบางอย่างด้วยสายตาของตัวเองแทนการใช้ใครถ่ายรูปมา
"สุดท้ายความซื่อสัตย์ของฉันมันใช้ไม่ได้กับเธอจริง ๆ สินะซินเนีย" ครินต์ยิ้มเยาะเย้ยอย่างสมเพชตัวเอง
"นายครับ คุณครามโทรตามอีกแล้วครับ"
"ไปเตรียมรถ คืนนี้กูจะนอนที่บ้าน"
"แล้ว..."
"ปล่อยเธอไปก่อน เมื่อไหร่ที่นั่งคุยกัน เธอจะไม่มีอิสระได้ทำอะไรแบบนี้อีก" ครินต์พูดก่อนจะหมุนตัวเดินนำการ์ดออกไป เขาเจ็บแค่ไหนที่ต้องมาเห็นภาพพวกนี้ ความเหนื่อยที่ทำงานมาตลอดเวลาที่ไปอยู่ต่างบ้าน ยังเหนื่อยไม่เท่ากับการมาเจอเรื่องราวแย่ ๆ เลย
ขึ้นรถมาครินต์เอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง สายตาของเขามองผ่านความสวยงามมา
