ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 26
“เป็นอย่างไรบ้างท่านหมอ” หงเฟยจวินถาม หลังจากพาไป่ถิงถิงกลับมาที่ตำหนักแล้ว หงเฟยจวินก็รีบตามหมอให้มาดูอาการทันทีด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากร่างบางบอกว่าได้ยินเสียงของบุตรชาย
“เรียนท่านมหาเทพ คุณชายน้อยอ่อนแรงเพียงเล็กน้อยขอรับ ข้าคิดว่าอาจจะเป็นเพราะเขาใช้พลังมากเกินไป”
หงเฟยจวินถอนหายใจ “แต่เขาจะไม่เป็นอะไรมากใช่หรือไม่”
หมอชราส่ายหน้า “ไม่ขอรับ ข้าคิดว่าเขาแค่อ่อนเพลียเท่านั้น”
“แล้วหลังจากนี้พระชายาของข้าจะเป็นอย่างไรบ้าง”
“พระชายาจะกลับมาแข็งแรงดั่งเคย ส่วนคุณชายน้อยเขาต้องพักผ่อนขอรับ แต่อีกไม่กี่วันเขาก็จะกลับมาแข็งแรงดีเช่นกัน”
หงเฟยจวินพยักหน้า “ถ้าหากท่านบอกว่าเขาทั้งคู่จะไม่เป็นอะไรมาก ข้าก็เบาใจ”
“เช่นนั้นข้าขอตัวขอรับ”
หมอชราค่อยๆ เดินออกจากตำหนักไป หงเฟยจวินถึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ ไป่ถิงถิง มือหนาลูบที่แก้มกลมของร
