ลัลลนาเองก็ไม่คาดคิดว่าจะเห็นเขาที่นี่เหมือนกัน เธอเม้มปากก้มหน้าจัดเอกสารต่อโดยไม่ได้พูดอะไร ศานต์เองที่เป็นพนักงานใหม่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบริษัทนี้มากนักนอกจากทำงานส่งในแต่ละวันให้รอดพ้นไปก็จ้องหน้าจักราเทพราวกับจะกินเลือดเนื้อ ปล่อยรังสีอำมหิตออกมาข่มขู่กัน
“ศานต์ นั่นลูกท่านประธานนะ” เสียงหญิงสาวอีกคนเตือนกลาย ๆ กลัวว่าหากเขายังทำเช่นนั้นอยู่จะโดนเด้งออกจากงานได้ ยิ่งเป็นเด็กใหม่ที่เข้ามาเริ่มงานได้ไม่กี่เดือนเอง
ศานต์ที่ฟังจบก็ไล่สายตามองชายหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะก้มหน้าช่วยลัลลนาจัดเรียงเอกสารเช่นเดิม
“ฉันถามก็ตอบสิ” จักราเทพเอาเรื่อง
“เป็นเอกสารเก่าที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับโพรเจกใหม่ค่ะ เราเอามารื้อหาเพื่อที่จะนำไปต่อยอด” ลัลลนาตอบเสียงเรียบ
“อย่างนั้นเหรอเหรอ” จักราเทพว่า เขาดูออกมาว่าศานต์ไม่ชอบเขา
“ดีจังเลยค่ะ พนักงานแผนกนี้ทำงานดีมาก” ญาริดาเอ่ยขึ้นมา ก่อนจะถามว่า “เธอใช่
