พิมพกานต์ยังไม่พูดอะไรออกไป พสวัตก็ถามโพล่งขึ้นมาเสียก่อน “ที่พูดว่ามองทีแรกนี่หมายถึงตัวผมหรือครับ”
“อ๋อ...ใช่จ้ะ”
“คือพี่เจน...”
หญิงสาวยังไม่ทันอธิบาย พสวัตก็พูดแทรกยิ้มๆ เสียก่อนว่า “คือที่ถามเพราะอยากรู้ว่าทำไมน้องแพงถึงมาอยู่กับผมสองต่อสองใช่ไหมครับ”
คนพูดเน้นหนักคำว่าอยากรู้ ทำเอาคนคิดอย่างนั้นจริงๆ ถึงกับสะดุ้งโหยง เพราะชายหนุ่มพูดราวกับเข้ามาสิงสถิตอยู่ในใจนางยังไงยังงั้น จึงเผลอตอบออกไปตามความจริง
“ใช่จ้ะ อยากรู้” แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ควรตอบเยี่ยงนี้ออกไปจึงเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่ “เอ๊ย...ไม่ใช่อยากรู้ แค่สงสัยเท่านั้นเองจ้ะ”
“อ้อ...แค่สงสัย ไม่ใช่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นนะครับ?”
ชายหนุ่มถามพลางส่งยิ้มหวานให้ และดูเหมือนคนฟังจะถูกรอยยิ้มดังกล่าวหลอมละลาย จนกระทั่งเบลอไม่รู้ว่าตัวเองกำลังถูกด่าแบบเนียนๆ ทำเอาพิมพกานต์ต้องเบือนหน้าไปยิ้มกับกระถางต้นไม้ข้างๆ โต๊ะ นึกน
