“ขอบใจมึงมาก กูในฐานะที่เป็นผู้...เอ้อ...เกษตรกรเต็มตัว คงต้องหาเวลาคุยกับชาวบ้านให้เข้าใจถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้นในอนาคต แต่ไม่รู้จะได้ผลแค่ไหน คนเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนก็เยอะ ตอนนี้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกำลังจะมีมาตรการที่ชัดเจนออกมา” เจนภพเกือบจะหลุดพูดออกไปแล้วว่าในฐานะที่พ่วงตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านไว้ด้วย แต่ก็รู้สึกเขินกับตำแหน่งที่เพิ่งได้เกินกว่าจะพูดออกไป เดี๋ยวค่อยบอกเพื่อนภายหลังก็ได้
“อีกเหตุผลที่กูอยากตั้งโรงรับซื้อและคัดผลไม้ มึงก็รู้ว่าครอบครัวกูทำธุรกิจผลไม้กระป๋องและน้ำผลไม้ส่งออก มีฐานลูกค้าอย่างจีนในมืออยู่แล้ว ถ้ากูจะทำโรงรับซื้อผลไม้ส่งออกไปที่นั่น คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับกูหรอกจริงไหม และสุดท้ายเพราะมึง”
“เพราะกู!”
“ใช่ ถ้ากูไม่มีคนรู้จักอยู่ในพื้นที่ มึงคิดว่ากูจะกล้าทำหรือวะไอ้เจน มึงบอกกูเองว่าตอนนี้ลาออกมาเป็นเกษตรกรเต็มขั้น ดังนั้นหลายสิ่งหลายอย่างคงต้องพึ่งพามึงแล้วแห
