หญิงสาวกล่าวลาทั้งๆ ที่ร่างกายอ่อนล้าเต็มที แม้หัวสมองสั่งการให้ก้าวเดินออกไปจากคฤหาสน์ของพ่อเลี้ยงหนุ่ม ทว่าร่างกายกลับไม่ยอมทำตามคำสั่ง
เรือนกายของเธอตอนนี้เป็นไม่ต่างจากตุ๊กตาไขลาน ที่เต้นรำไปรอบๆ ตัวเมื่อถูกไขลานให้ทำงาน ทว่าพอหมดแรงแล้วก็หยุดชะงักทุกสิ่งทุกอย่างให้หยุดนิ่งอยู่ที่เดิม ร่างกายซึ่งเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าจากการเดินทางนานนับสิบๆ ชั่วโมงโดยไม่ได้หยุดพัก และเมื่อหมดแรง หมดพลังในการต่อสู้กับโชคชะตาชีวิตที่พลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือแค่เพียงไม่กี่ชั่วคืน ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างรินรดาก็เกินจะรับไหว พอเจ้าตัวก้าวเดินได้แค่เพียงก้าวเดียวก็ทรุดฮวบลงไปกองอยู่แทบเท้าของผู้เป็นเจ้าของคฤหาสน์
ร่างบางระหงของรินรดา ที่ค่อยๆ ทรุดฮวบไปกองอยู่กับพื้นพรม ทำเอาพ่อเลี้ยงหนุ่มตกใจตะโกนเรียกเสียงดังลั่นห้องทำงาน
“ยูริ!”
พ่อเลี้ยงคิวากรตะโกนร้องเสียงดัง รีบสอดแขนเข้าไปใต้หัวเข่าอุ้มร่างบางระหง ซ
